De opvolger Something More than Free is een album met minder muzikale randjes dan ooit tevoren, minder geworteld in country ook. Wie allergisch was voor singer-songwriters die klonken alsof ze een grote hoed droegen en een hang naar het zuiden van de Verenigde Staten hadden (Isbell komt zelf uit Alabama) en vroeger om die reden Isbell (en zijn voormalige band) meed, kan op Isbells nieuwe album het eerste nummer overslaan en daarna alsnog inhaken. Isbell is anno 2015 een singer-songwriter met hoogstens nog een voorkeur voor invloeden en een instrumentarium uit de country. Zijn nieuwe album kwam in de Verenigde Staten binnen op 1 in de folk-, de rock- én de indie-hitlijst, en daarmee is de kleur van zijn muziek wel geduid. Hij ademt zowel Steve Earle als Neil Young, en zijn warme stem neigt soms naar die van Ryan Adams.
Wat gelukkig niet is veranderd, is zijn vermogen teksten te schrijven die hoorbaar langs de randen van zijn gevoelsleven schrapen en soms ronduit literaire kwaliteiten hebben. Van zijn persoonlijke misère deed hij op het vorige album Southeastern al indringend verslag, maar er is zeker één nummer waarin hij net zo persoonlijk lijkt te worden: Speed Trap Town, waarin de hoofdpersoon in rake schetsen zijn moeizame jeugd en getroebleerde verhouding met zijn vader beschrijft: ‘He didn’t care about us when he was walking around/ Just pulling women over in a speed trap town.’ Twee zinnen, maar het beeld is neergezet: autoritaire man, klein stadje, groot ego. Notoire vreemdganger ook: ‘When the girl that wasn’t mama caused his heart attack.’ Ook het vervolg is dramatisch: vader in coma, dokter geeft hem nog geen jaar, hoofdpersoon besluit zo lang dan nog maar in dat dorpje te blijven wonen. ‘But the holidays is over and he’s still here.’ Prachtig hoe Isbell de morele verwarring schetst: straks vraagt niemand meer hoe ’t met hem gaat, maar zijn vader is ook het enige wat hem aan dit stadje bindt.
Het album eindigt met een liefdesbrief. Aan een band, naar verluidt de vorig jaar gestopte Texaanse alternatieve countryband Centro-Matic. Prachtig hoe hij hier de fan wordt, die rouwt om alles wat hij mist, maar ze ook gunt te krijgen wat ze zelf gaven: ‘And how I miss you today/ May you find what you gave, all that hope/ Somewhere down at the end of your rope.’
Jason Isbell, Something More than Free (Bertus). Jason Isbell treedt 15 januari op in Paradiso
Beeld: (1) Jason Isbell (David McClister)