Wel is het grappig om te zien hoe het zich ontwikkelt. Dat amusement. Hoe het steeds amusanter moet zijn, omdat de mensen dat willen, en dat het dus ook steeds amusanter wordt. Steeds groter, steeds sneller, steeds heftiger. Want de mensen niet zomaar een experience, ze willen een peak experience. Of het liefst een aaneenschakeling daarvan, een reeks piekervaringen.

Want alles gaat vervelen, na een tijdje. Zelfs het vermakelijkste vermaak wordt saai als je het vaak ervaart. En dan moet er weer iets anders komen. Want de mensen willen nieuw nieuws, en verse kwissen op tv. En ze krijgen wat ze hebben willen. Dit zijn decadente tijden, tijden van overdaad, waarin mensen overvoerd zijn, waarin we steeds sterkere prikkels nodig hebben om nog iets te voelen omdat onze zenuwen afgestompt zijn. On touche les extrèmes.

Een interessante ontwikkeling op dit gebied speelde zich recht voor mijn neus af, gewoon overdag, gewoon in mijn eigen stad, gewoon gratis.

In de afgelopen maanden is het weekend in Amsterdam uitgegroeid tot het Feest van de Bierfiets. Ze heten limobike, borisbus, beerbike. En ze bieden een piekervaring. Lees maar.

Met de bierfiets door Amsterdam.

De bierfiets aka beerbike, is berucht en bekend, maar vooral erg leuk om te doen.

Een ideaal groepsuitje vol actie, (ont)spanning en plezier.

Onze bierfietsen zijn speciaal ontworpen zodat ze soepel door de binnenstad te besturen zijn. Hierdoor zal u onder het genot van een biertje non-stop kunnen genieten van het feest en alle aandacht wat deze fiets teweegbrengt.

Bij elke fiets wordt een ervaren chauffeur gelevert, waardoor de veiligheid van deze activiteit maximaal gewaarborgd is.

Optie: combineer dit uitje. Bijvoorbeeld met een paaldanscursus, eten bij onze top3 restaurants of lekker varen in een boot.

Alle aandacht wat deze fiets teweegbrengt betekent dat de bierfietsende bezoekers aan Amsterdam nu zelf een object van toeristische belangstelling zijn geworden. Telkens weer zie ik een beerbike (‘knallen op de wallen’) worden omringd door mensen met camera’s die verbijsterd kijken naar het passerende brullende barretje en nog net in staat zijn om het te fotograferen.

Binnenkort staan er ansichtkaarten in de rekken met ‘Groeten uit Amsterdam’ en daar dan foto’s bij van groepen zwaar benevelde limobike-Engelsen in korte broek en met kort fabriekshaar. Het zijn namelijk altijd groepen. In pak ’m beet Nottingham worden waarschijnlijk clubs opgericht van precies twaalf mensen zodat ze straks met z’n allen op een Amsterdamse beerbike passen. Met een ervaren chauffeur erbij, voor de veiligheid.

Vaak dragen ze dan allemaal hetzelfde kostuum. Eén groep droeg bijvoorbeeld een korte broek met aan de achterkant plastic namaak-blote-billen erin genaaid. Waarmee ze op de rijdende barkrukken zaten. Ha ha. Andere fietsers waren verkleed als monniken in pijen met plastic namaakpenissen. Verkleed als soldaten met plastic voorzetborsten (blote). Verkleed als condooms.

Het komt aangerold over de gracht: een golf grommend gebrul, een massa geluid zonder melodie, zonder tekst, zonder betekenis. Eénlettergrepig gebrul spoelt mijn kant op, luider en luider wordend, dan weer even verzwakkend, maar dan opnieuw in volle sterkte en met vol volume. (Misschien is éénlettergrepig niet het goede woord, aangezien een lettergreep meestal toch een soort begin en een soort einde heeft, zoals in let-ter-greep. De klanken die vanaf de bierfiets door de stad naar mijn huis golven, hebben echter geen begin, en geen einde, het is een soort aanhoudend ovaal lawaai, dat alleen even dooft als de bierfietsbrullers adem moeten halen. Het is de wortel uit een lettergreep, die klank. Hij is onbeschrijflijk, en onbeschrijflijk lelijk.)

Lastig is het: dit is mijn stad, maar dit is hun geluid. Wie wint er dan?

Er golft een nieuwe golf door de straat. Er zit ook een vorm van lachen tussen. Horror. In het Engels is er een mooi woord voor zoiets, het perfecte woord eigenlijk voor dergelijk geluid: roar. Dat is het: brullen, bulderen, razen, loeien, huilen, ronken, schreeuwen, tieren. En dat allemaal tegelijk – één grote, lange, angstaanjagende roar.