Hij had graag lamsbout en wijn aan gasten geserveerd, die zich dat nauwelijks kunnen veroorloven en nu thuis linzen koken. Hij moet zijn prijzen verhogen, zodoende schuiven er nog minder mensen aan, en blijft zijn etablissement twee uur langer open, hopend op een onverwachte gast.
Intussen vraagt de regering hem om meer belasting te betalen, terwijl de universiteit van zijn dochter in staking is en de verzekering zijn medicijnen niet langer vergoedt – wat ontvangt hij in ruil voor zijn bijdrage? Zeg hem dat je geen bonnetje wilt, en hij glimlacht dankbaar: hij bespaart een paar euro aan btw-afdracht. Op een gegeven moment moet hij wellicht alle zaken op de officieuze, zwarte manier afhandelen. Belasting ontduiken om faillissement te vermijden, om niet dakloos te worden. De kans bestaat dat hij de inspecteur niet eens een fakelaki moet toestoppen, een gevuld envelopje, maar dat die barmhartig is.
Bedrog om te overleven, uit wanhoop, zonder gewetensnood. De restauranteigenaar voelt zich uitgeleverd aan politici op wie hij niet stemde, die na decennia van wanbestuur nu de kosten op hem verhalen, onder toeziend oog van Noord-Europa dat alleen om zijn geld geeft en niet om zijn problemen, en hem een ‘zondaar’ noemt.
Hoe vaker de belastingen stijgen, hoe vaker de mensen ze ontduiken. Alle eerlijke Grieken willen eerlijk zijn, maar bedrog heeft vele gezichten. Sommigen geloven niet in wat zij zien als een politieke keuze om hen te verarmen, een enkeling wil er graag over opscheppen. Anderen zien domweg geen andere mogelijkheid om de bedelstaf te ontlopen, over hen zijn de oordelen mild. Griekenland is volgens Transparency Internationals recente rapport nog steeds het meest corrupte land van Europa, maar er is verbetering, vooral doordat de puissant rijke bovenlaag niet meer per definitie vrijuit gaat.
Ineens staan nu machtige zakenmannen en ex-ministers voor de rechter, sommigen zitten al gevangen – de echte bedriegers, vindt de bevolking. Voormalig minister van Defensie Akis Tsochatzopoulos kreeg onlangs twintig jaar celstraf – hij ontving met zijn naaste medewerkers 55 miljoen euro aan steekpenningen – en niet lang erna werd zijn opvolger Yiannos Papantoniou voor eenzelfde misdrijf gedaagd. Oud-minister van Financiën Giorgos Papakonstantinou is uiteindelijk aangeklaagd voor het verduisteren van de Lagarde-lijst. Daarop stonden vier familieleden met miljoenen euro’s op Zwitserse bankrekeningen, en opeens, zomaar, waren die namen uitgewist.