Athene – ‘We gaan door tot ze weg zijn!’ Dat is te horen in de bijna dagelijkse demonstraties in Athene en Thessaloniki van razende studenten en Antifa-aanhangers, de usual suspects. Maar ook steeds meer andere ‘woedend-rouwende’ mensen sluiten zich aan. Van de 57 doden, met moeite dankzij dna van familie geïdentificeerd, van de gruwelijke treinramp op 28 februari waren de meesten student. Na een carnavalsweekend keerden ze terug naar hun universiteit in Thessaloniki. Tot ze bij Larissa frontaal op een goederentrein in omgekeerde richting botsten. Van alle mensen in de voorste twee wagons was bijna niets meer over. De regering beval dat de doodskisten gesloten bleven. Bij Griekse begrafenissen is het gebruikelijk dat de gestorvene zichtbaar is, hoe verminkt ook.
Geen enkele politieke partij heeft het over de twee asielzoekers onder die 57. En er zijn er waarschijnlijk meer, vluchtelingen en statushouders uit onder meer Bangladesh, Syrië, Afghanistan, Pakistan en Somalië waarvan geen familie voor het dna in Griekenland is, of die vrienden en familieleden hebben die geen papieren hebben, waardoor ze niet naar de politie durven. Ze zullen voor altijd anoniem blijven, verpulverd tussen het puin. Wat de reddingswerkers met die ‘gekleurde’ lichaamsdelen deden, weet niemand. Behalve studenten zijn ook vooral asielzoekers aangewezen op de goedkope, levensgevaarlijke treinen, om naar onderbetaald illegaal werk rondom Thessaloniki te reizen: aardappels en uien rooien, olijven oogsten, aardbeien plukken.
De Griekse volkswoede tegen de ‘premier van de oligarchen’, zoals Kyriakos Mitsotakis nu wordt genoemd, groeit en kolkt. Het was meteen duidelijk: niet de arme stationswacht die de fatale wissel handmatig moest uitvoeren was schuldig, maar de neoliberale privatiseringen die de EU Griekenland oplegde hadden de ramp veroorzaakt, plus de huidige regering die alleen maar bezuinigde en die wíst dat het dodelijk kon zijn om de trein te nemen. Direct na de ramp waren er overal spontane demonstraties. Op woensdag 8 maart waren er naast een algemene staking van 24 uur een half miljoen furieuze Grieken op de been in steden, dorpen en op eilanden. Op zondag 12 maart opnieuw. Alle demonstraties werden afgebroken door extreem politiegeweld. De Grote Nationale Antifa Demo op 18 maart, waar alleen al in Athene weer zestigduizend mensen worden verwacht, wordt een hommage aan de omgekomen asielzoekers. Niet alleen aan de omgekomenen bij de treinramp, maar ook aan de vele doden door pushbacks, waar de Griekse regering nog steeds over liegt.