Als onze minister en premier zich onverzettelijk tonen, dan lopen ook wij weer fier rechtop, zeggen Grieken. Een derde van de bevolking stemde op Syriza, inmiddels staat twee derde achter de regering. Iedereen volgt het nieuws, elke uitspraak, ieder uitstapje van minister van Financiën Varoufakis en premier Alexis Tsipras. Politici met een charmeoffensief.
Vooral Varoufakis gaat de trojka te lijf met een andere taal en andere spelregels – altijd een paar kaarten tegen de borst. Hij herbenoemt de dingen, zoals ze zijn. Jarenlang paste oud-premier Samaras een misleidend idioom toe, dat door het vele herhalen is overgenomen in Berlijn, Den Haag en Helsinki. Leg Varoufakis de angst voor ‘dat al het verworvene verloren dreigt te gaan’ en je zult horen dat er niets verworven is dan verarming en misère. Varoufakis voegt een nieuwe dimensie toe, die van menselijk welzijn. Schäuble vreest voor ‘teruggedraaide hervormingen’, maar dat kan het geval niet zijn, zegt Varoufakis, want er is nooit hervormd, er is enkel bezuinigd. En sommige bezuinigingen terugdraaien is ‘absurde missers herzien’. Terwijl hij zich verbijt, weet Varoufakis ook: ‘We moeten niet de haat tussen bevolkingen voeden.’
De onbuigzame pose van Berlijn wekt niettemin ergernis in Athene. De Europese bereidheid om Duitsland na de oorlog economisch overeind te hijsen wordt vaak in herinnering geroepen, evenals schandalen van kort geleden: op het Griekse ministerie van Defensie doet men in de regel zaken met fakelaki, envelopjes van geluk. Ruim twee miljard euro aan steekpenningen ging onder tafel door, stelt The New York Times, veelal toegestoken door Duitse wapenfabrikanten. Daardoor tekende Athene in crisistijd voor tanks zonder ammunitie en kapotte onderzeeërs. En de allergrootste omkoperij kwam van Siemens. De tango dans je met z’n tweeën, zegt men hier, ook in kwade gevallen.
Die stemming leverde Syriza een geuzenlied op. Tsipras, met geheven vuist, bracht Leonard Cohens klassieker naar het heden: ‘They sentenced me to twenty years of boredom/ for trying to change the system from within/ I’m coming now, I’m coming to reward them/ First we take Manhattan, then we take Berlin.’