Rond de Olympische Spelen voor gehandicapten vinden altijd weer de discussies plaats over het gebrek aan aandacht voor sporters met een handicap. Op de voorpagina van Trouw stond maandag een prachtige foto van de start van een zwemmer zonder benen. Een kunstenaar had het niet kunnen bedenken. De zwemmer zweefde door de lucht, dus zonder benen, en zwom vervolgens een nieuw wereldrecord. Hoewel het aan de schoonheid van de foto niets afdoet, werd niet duidelijk hoe de zwemmer had afgezet. Ik neem althans niet aan dat hij door zogenaamde startwerpers van je één-twee-drie in het water is geworpen. Bij Fortuna Sittard speelde ooit een speler die naar ik dacht luisterde naar de naam Wout Benen. Dus schreef een journalist ooit dat Wout Benen raak schoot door een woud van benen.

Het voordeel van sporten voor gehandicapten zonder benen is dat we van dat soort grappen verschoond blijven, hoewel BNN dagelijks aandacht besteedt aan de Paralympics via het programma Met 1 been in de finale. In de eerste uitzending zat een reportage over rugby voor gehandicapten. Hilarisch en veel te kort waren de beelden van rolstoelen die keihard als botsautootjes op elkaar ramden met als enig doel een doelpunt te maken. De scrum was veel spectaculairder dan in het gewone rugby. Nooit geweten hoe fanatiek sporters met hun rolstoelen op elkaar durven knallen. In een andere sport waarvan ik de naam ben vergeten speelden blinde vrouwen een soort zithandbal. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het bloedspannend vond. Een Nederlandse deelneemster verklaarde na de gewonnen wedstrijd dat zij en haar ploeggenoten goed in de wedstrijd zaten en mede daarom hadden gewonnen, deskundige Vincent Bijlo beloofde de volgende dag te gaan kijken, kortom Met 1 been in de finale is een prima programma met mooie sport en goede relativering.

Vorige week organiseerde de Johan Cruijff Foundation onder leiding van naamgever Johan Cruijff een open dag. De foundation van de kandidaat Grootste Nederlander van de vorige eeuw creëert mogelijkheden tot sporten voor lichamelijk en geestelijk gehandicapten. Zo’n dag maakt altijd weer een onuitwisbare indruk. Blinden lopen hard aan de hand van begeleiders, rolstoel basketballers degradeerden Johan in zijn rolstoel ondanks de vele aanwijzingen tot een verliezer, ouders zien met vreugde hoe hun kinderen via aangepaste sporten afgeleid worden van hun handicap. Als we nu met elkaar afspreken dat spelen als de Paralympics topsport zijn voor recreanten en geen topsport zoals de echte Spelen, dan zijn we van dat gezeur af. Maar als we dan ook afspreken dat we al die sporten met hun aan gepaste regels via een goede regie opnemen en uitzenden, voorspel ik onderdelen als rolstoelrugby een grote televisietoekomst.