Leefbaar Utrecht
In een artikel van René Zwaap van vorige week wordt aandacht besteed aan de grote verkiezings overwinning van Leef baar Utrecht. Van Leefbaar Utrecht heeft hij alle informatie gekregen die voor de totstandkoming van het schrijven van een artikel noodzakelijk was. Illustratief voor de openheid van de partij Leefbaar Utrecht is het feit dat hij zelfs een fractie vergadering heeft mogen bijwonen. De wijze waarop hij hiervan verslag doet en ook critici van Leefbaar Utrecht aan het woord laat, behoort in beginsel tot zijn journalistieke vrijheid. Tegen het weergeven van onjuiste feiten en ongefundeerde beschuldi gingen, zelfs zonder weergave van een weerwoord, heeft Leef baar Utrecht echter ernstige bezwaren.
De SP heeft, niet toevallig twee weken voor de verkiezingen, de pers tijdens een speciale persconferentie geïnformeerd omtrent het feit dat woning stichting Mitros, derhalve niet de ge meente zoals in het artikel ten onrechte gesteld, krachtens een voorlopige koop over eenkomst d.d. april 1995 aan een koper, de heer Van den Bruele, een aantal kantoorpanden heeft verkocht die Van den Bruele een jaar nadien met 1,5 miljoen gulden winst heeft doorverkocht. Leefbaar Utrecht heeft onmid del lijk aan ge geven dat zij een onderzoek naar deze transactie ondersteunt.
Bij deze persconferentie is kennelijk echter ook zijdelings aan de orde gekomen dat ik ruim een jaar na de voorlopige koopovereen komst tussen Mitros en Van den Bruele één van de betreffende panden heb gekocht van een marktpartij die op zijn beurt het pand had ge kocht van Van den Bruele. Noch met de bestreden overeenkomst tussen Mitros en Van den Bruele, noch met de overeenkomst tussen Van den Bruele en de aan mij ver kopende marktpartij heb ik echter iets van doen gehad. Bij de door ver koop heb ik weliswaar een winst ge realiseerd, deze staat blijkens ook het artikel in geen verhouding met de door Van den Bruele gerealiseerde winst door de aankoop van Mitros.
Van een gegronde beschuldiging van belangenverstrengeling is in het geheel geen sprake, alleen al door het feit dat de koop en verkoop door mij slechts plaatsvond tussen reguliere marktpartijen. Enkel verkopen door woningstichting Mitros als eigenaresse van onder meer het voormalige ge meente lijke woningbezit zijn aan specifieke regelgeving gebonden. Tegen deze verkoop door Mitros en de daarbij betrokken persoon/perso nen richt zich de aanklacht van de SP. Bij deze verkoop van Mitros aan Van den Bruele ben ik echter noch direct noch indirect op enigerlei wijze betrokken geweest, sterker nog: ik heb de man nog nooit ontmoet. Ik betreur het dat in het be treffende artikel deze ongegronde be schuldiging gebaseerd op on juiste feiten is weergegeven, zonder dat daarbij zelfs nog mijn inhoudelijke reactie is vermeld.
Daarnaast is ook feitelijk onjuist dat Henk Westbroek exploitant zou zijn van drie rockcafés c.q. dans paleizen in de binnenstad. Henk Westbroek en ik zijn gezamenlijk eigenaar van enkel het rockcafé Stairway to Heaven. Het rockcafé ondervindt op geen enkele wijze enige concurrentie van het Spring dance-festival. Leefbaar Utrecht vindt echter dat het festival te veel gericht is op een te kleine groep specifieke dansliefhebbers en dat de jaarlijkse subsidie aan dit festival beter aan een bredere doelgroep ten goede zou kunnen ko men. Ook hier is de suggestie van be langenverstrengeling ongegrond.
Namens Leefbaar Utrecht,
BROOS SCHNETZ, voorzitter
Naschrift redactie Het was geenszins de bedoeling van De Groene om de hierboven door de heer Schnetz be schreven transactie als ‘onoorbaar’ te kenschetsen. In het artikel werd slechts gesignaleerd dat er vanuit de SP-fractie in de Utrechtse gemeenteraad is aangedrongen op een onderzoek van het Openbaar Ministerie naar de transactie tussen Mitros en Van den Bruele. De in hetzelfde artikel opgenomen zin over de drie horecagelegenheden van de heer Westbroek in de Utrechtse binnenstad berust bij nader inzien op verouderde gegevens: twee van de drie etablissementen blijken in 1998 door hem afgestoten. Onze excuses voor het misverstand.
Wereldleider
Ons Groene-lezers past grote dankbaarheid. Immers, uitsluitend dankzij het zo voortreffelijk gedocumenteerde artikel «Wereldleider» van Rene Zwaap (in De Groene van 4 november) weten wij nu nog net op tijd dat het versterkte broeikaseffect met de daarbij behorende dreiging van klimaatverandering en de noodzaak om de uitstoot van co2 terug te dringen in het geheel niet bestaat, maar ons slechts is aangepraat door een onverslaanbaar duo in hun welhaast ongrijpbare mondiale zendingsijver. Laat ons dankbaar zijn dat deze zendingsijver nog juist voordat zij voor altijd ongrijpbaar werd, door onze alerte verslaggever is ontmaskerd. Je moet er toch niet aan denken dat deze profeten van de wereldondergang met hun sterk apocalyptische visie op de toekomst, nadat zij vanuit het wereldwijde pandemonium van de New Age bijna de hele wereld onder hun verderfelijke invloed hebben gebracht en nu al bijna onaantastbaar zijn als adviseurs van onder meer Al Gore, de president van de Wereldbank en de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, ook nog de lezers van De Groene in hun greep zouden hebben gekregen. Te meer niet omdat het hier gaat, zoals Zwaap ons zo treffend duidelijk maakt, om twee ondernemers in hart en nieren: een in olie en metalen steenrijk geworden selfmade (!) ondernemer, en die andere die nu alweer klaarstaat om via zijn firma in Krimpen aan de IJssel tentenkampen te leveren voor vluchtelingen. Goed dat nog net op tijd hun Earth Charter wordt ontmaskerd als de vet aangezette retorica die het in werkelijkheid is. Je kunt het je nu achteraf haast niet voorstellen, maar zonder het zegenrijke werk van Zwaap zouden ook wij Groene-lezers misschien wel zijn meegegaan in de gemakkelijke veronderstelling dat de in 1992 op de grote Milieu- en Ont wikkelingsconferentie in Rio opgestelde verdragen, terecht waren opgesteld en onderschreven door onze regeringen op grond van een overvloed aan wetenschappelijke gegevens en overwegingen, terwijl wij nu gelukkig weten dat zij zijn ontsproten aan het brein van die twee enge mannen en hun lobbyorganisaties zoals Greenpeace, het WWF, Artsen Zonder Gren zen, et cetera. Bravo, Zwaap. En be dankt voor de grondige research.
BRAM VAN DER LEK, Dieren