Gelijkenissen
In tegenstelling tot wat Onno Hansen in zijn artikel «Verdachte gelijkenissen» (in De Groene van 7 oktober) doet voorkomen is de betiteling «nieuw rechtse ideoloog» voor de Brit Edward Goldsmith niet algemeen geaccepteerd. Nog steeds wordt hij door velen in de milieubeweging niet als extreem rechts herkend. Daarom wordt Goldsmith ook nog steeds getolereerd als lid van het International Forum on Globalization, dat een van de dragende krachten is van het (gematigde) verzet tegen de globalisering (de Amerikaan David Korten, ten onrechte door Hansen links genoemd, is ook lid van het ifg en Korten kan zeer zeker niet van antikapitalisme beticht worden).
Nochtans zijn de politieke sympa thieën van Goldsmith zeer duidelijk ver ter rechterzijde en schrikt hij niet terug voor samenwerking met extreem rechtse organisaties. Zo sprak de Britse groene denker in 1994 op een conferentie van de Franse extreem rechtse organisatie Grece over het einde van links en rechts in de politiek. Volgens Goldsmith overstijgt het groene denken de klassieke politieke indeling. Bij veel conservatieve groene denkers is deze opvatting terug te vinden. Dat dit geen eenmalige uitglijder was, bleek opnieuw in 1997 toen Goldsmith te gast was bij de Delta-stichting, de Vlaamse tegenhanger van wat in Frankrijk bekend staat als Nieuw Rechts (Nouvelle Droite). In deze stichting vinden we een van de oprichters van het Vlaams Blok terug, Luc Pauwels, naast andere vooraanstaande Vlaams Blokkers. Goldsmith, oprichter van het blad The Ecologist en korte tijd betrokken bij de Ecology Party in Groot-Brittannië, verleent ook zijn steun aan de Franse extreem rechtse denktank Nouvelle Ecologie (Nieuwe Ecologie) en was zelfs enige tijd betrokken bij de Mouvement Ecologiste Independant, de rechtse tegenhanger van Les Verts in Frankrijk. Maar voor velen is dit helaas nog steeds niet duidelijk genoeg.
Hansen gaat in de fout waar hij stelt dat de Leidse organisatie de visie van Goldsmith deelde totdat bleek dat deze extreem rechts was. De Fabel van de Illegaal schreef hierover: «In het artikel in de reader laat Goldsmith niet het achterste van de tong zien, anders hadden de samenstellers het vanzelfsprekend niet geplaatst.» (De Fabel van de Illegaal #33, februari/maart 1999). De Fabel van de Illegaal was de eerste groep die kritiek op Goldsmith leverde. Zij bekritiseert Goldsmith en de anti-mai-campagne omdat deze tekortschieten in hun kritiek op het kapitalisme. Helaas blijkt de beweging tegen de globalisering niet antikapitalistisch genoeg. Er zou ook aandacht moeten zijn voor de verwevenheid van het kapitalisme met het patriarchaat, met hiërarchische verhoudingen in de maatschappij en met het repressieve migratiebeleid elementen die haar duidelijk onderscheiden van extreem rechtse bewegingen.
Het is jammer dat Hansen van de analyse van De Fabel van de Illegaal weinig begrepen heeft, want het onderwerp is van grote betekenis.
PETER ZEGERS, Amsterdam
Mourik
Met ontroering las ik in het artikel «Ik kan niet tegen onrecht» (in De Groene Amsterdammer van 11 november) hoe oud-ambassadeur Maarten Mourik zich inzet om de Oranje-dynastie van de ondergang te redden. Maar het is verbazingwekkend dat hij zich vervolgens beklaagt over het feit dat hij «van de republikeinen en hun Genootschap vooralsnog geen enkele steun (heeft) gekregen». Het Republikeins Genoot schap heeft er immers geen belang bij de monarchie te behoeden, voor welke faux pas dan ook. Integendeel, laat Willem-Alexander zich vooral onmogelijk maken door de dochter van een misdadiger te huwen. Het Republikeins Genootschap houdt zich inmiddels bezig met stappen die meer op onze weg liggen, zoals het in Amsterdam (op 29 november) beleggen van een juridisch congres over de vraag hoe de overgang naar een republiek grondwettelijk kan worden geregeld.
HANS VAN DEN BERGH, Amsterdam,
woordvoerder Republikeins Genootschap