Er wordt gesproken over een staakt-het-vuren dat vijf, misschien zelfs tien jaar kan duren. Dat zal dan vooral te danken zijn aan een gemeenschappelijke vijand: een in Gaza actieve dochterorganisatie van Islamitische Staat.
In Gaza is het meeste puin van de vijftigdaagse oorlog van afgelopen zomer nog altijd niet geruimd. De economie is een even grote puinhoop. Van al het geld dat donorlanden hebben toegezegd voor de wederopbouw heeft slechts een fractie Gaza bereikt. Na zes jaar Israëlische blokkade en drie zinloze oorlogen zijn de 1,8 miljoen Gazanen oorlogsmoe en begint Hamas zich af te vragen of ze niet van strategie moet veranderen. Ze heeft rust nodig om zich te herstellen. Sinds de laatste oorlog heeft ze dan ook nauwelijks raketten op Israël afgevuurd.
Het internationale isolement van Hamas is bijna even groot geworden als dat van Gaza zelf. In Syrië koos Hamas partij tegen Assad en joeg daardoor Iran tegen zich in het harnas. Na de staatsgreep van Sisi in Egypte werd Hamas, een kind van de Moslimbroederschap, uitgeroepen tot terroristische organisatie. Egypte sloot de grensovergang en begon Gaza’s clandestiene bevoorradingstunnels te slopen. En wat de solidariteit van Turkije betreft: na de verkiezingen heeft Erdogan wel andere dingen aan zijn hoofd dan Hamas.
Ook in Gaza zelf zijn voor Hamas grote problemen gerezen. Een groep van zo’n vijfduizend jihadisten, ‘Aanhangers van Islamitische Staat in Jeruzalem’ geheten, heeft zich in Gaza genesteld en is voor Hamas een nog groter gevaar dan voor Israël zelf. Het is regelrechte oorlog tussen Hamas en de Aanhangers. De raketten die de laatste tijd sporadisch vanuit Gaza op Israël zijn afgeschoten waren niet afkomstig van Hamas, maar van de IS-adepten, die daarmee eerder Hamas dan Israël wilden treffen.
Van de twee kwaden, Hamas en de Aanhangers, geeft Israël verreweg de voorkeur aan Hamas. En zo hebben de gezworen vijanden een gezamenlijke vijand ontdekt en zijn daardoor tot elkaar gekomen. Met Qatar als bemiddelaar overleggen ze over een langdurige wapenstilstand. Er wordt gesproken over de aanleg in Gaza van een haven en een vliegveld en een versoepeling van de Israëlische blokkade, waarvan inderdaad al iets is te merken. Israël kan dus wel praten met de leiders van Hamas, maar niet met de veel gematigder Fatah-leider Abbas.