**TELEVISIE – WALTER VAN DER KOOI

De verwondering**

Zondag vroeg zit daar opeens Raoul Heertje op de buis. Lang niet gezien helaas. Het programma is ook nog bijna afgelopen (De verwondering, NCRV) maar ik hoor hem nog net Don Quichotte tot zijn favoriete boek verklaren (‘je bijbel’, zegt presentator Annemiek Schrijver lachend). Hij leest er een stukje uit voor, lastig zonder leesbril. ‘Vind je ook niet?’ vraagt hij goedaardig vals. Ze geeft geen antwoord maar lacht een beetje. En pakt hem terug als hij als motto uit Cervantes’ boek ‘roekeloos leven’ destilleert. ‘Adviseer je dat ook aan je bloedmooie zestienjarige dochter?’ vraagt ze. Hij heeft niet meteen terug (uitzonderlijk) en nuanceert de uitspraak, prompt concluderend dat hij daarom wel gehoond zal worden. Dan is het afgelopen. ‘Nou al?’ zegt hij oprecht verbaasd en een beetje teleurgesteld. En onder de aftiteling hoor je hem zeggen: ‘Gaat deze hele reeks dan niet over mij?’ Zelfspot, want hij weet verdomd goed dat dit aflevering één was, waarin Joris Linssen, Leon de Winter, Nazmiye Oral, Jan Marijnissen, Marianne Thieme en Peter de Vries ‘frank en vrij durven praten over de inzichten die ze hebben gekregen in het leven’. Voor minder doen ze het niet bij de NCRV en u ziet zelf naar wiens inzichten u benieuwd bent. Maar Heertje, in de VPRO-gids ‘grappenmaker’ genoemd, wat zowel raak als veel te beperkt is, zal lastig te overtreffen zijn. Zie zelf op Uitzending gemist.
Annemiek Schrijver, De verwondering, NCRV, zondags, NPO 2, 8.20 uur.

Something better to come
De Poolse regisseur Hanna Polak maakte voor de Deense televisie de documentaire Something better to come. Veertien jaar lang volgde ze het meisje Yula op de grootste vuilnisbelt van Europa, ruim twintig kilometer van Moskou. Vader aan tbc en ondervoeding gestorven, moeder hevig aan de drank. Een letterlijk en figuurlijk gevaarlijke en smerige omgeving, maar onverzettelijk blijft Yula dromen van en werken aan een menswaardig, zelfstandig leven. Ontroerend en indrukwekkend.

‘Mama, waarom heb je me zo mooi gemaakt?’ vraagt Yula op haar achtste, haar uiterlijk bedoelend en kennelijk al doordrongen van de gevaren die er aan schoonheid voor een kind in onveilige omgeving kunnen zitten. ‘Nou, je bent nou eenmaal het kind van je vader en moeder’, is het antwoord van de vrouw met het gezwollen drankhoofd die kennelijk nooit in de spiegel kijkt. Al is zij op haar beurt zonder twijfel ook slachtoffer van de omstandigheden. Over de ‘vierde wereld’ in Rusland, die waarschijnlijk gigantisch is. Publieksfavoriet op het Idfa.
Hanna Polak, Something better to come, Human, dinsdag 11 augustus, NPO 2, 22.45 uur.

**POPMUZIEK – LEON VERDONSCHOT

Foo Fighters**

De reputatie die Dave Grohl met name de laatste jaren heeft opgebouwd, is onvergelijkbaar met die van welke wereldberoemde artiest dan ook. Hij is de rockster pur sang, maar tegelijk zelf de liefhebber, de man die niet op het podium maar in de zaal tegen het hek staat. Zijn documentaire en serie over vaak vergeten studio’s en sterren maken duidelijk dat de man die door zijn heden (Foo Fighters) en verleden (Nirvana) bewonderd wordt zélf de kunst van het bewonderen niet heeft verleerd. Zijn recente val van het podium en de manier waarop hij met een gebroken been alsnog zijn show zo goed en zo kwaad als het kon wist af te maken, hebben zijn status van de meest toegewijde en benaderbare onder de rockhelden alleen nog maar versterkt.

Welke Pinkpop-bezoeker dit jaar ook aan het woord kwam over het door Grohls blessure op het laatste moment afgezegde optreden op het festival: een en al begrip. Dat de fans van een artiest met zo’n sympathiek imago hem ook op een sympathieke manier uitnodigen om in hun stad te komen spelen, ligt voor de hand. Maar het filmpje dat duizend Noord-Italiaanse fans opnamen om Grohl te verleiden tijdens de komende tournee (waarmee hij in Nederland in november in het al lang uitverkochte Ziggo Dome staat) ook naar Cesena te komen, slaat werkelijk alles. Het is tegelijk een ultiem eerbetoon aan de Foo Fighters als een viering van muziekliefde. Zelfs de aftiteling is indrukwekkend. Wat een werk, en wat een toewijding. Dit verzoek kan geen enkele artiest negeren, en zeker Dave Grohl niet. Hij heeft inmiddels via Twitter gereageerd, en beloofd te komen spelen.

Paul McCartney
Zelf speelde hij een aantal weken geleden nog twee avonden in Amsterdam, en hij maakte veel indruk. Paul McCartney bleek nog steeds een energieke, tikkeltje gladde, maar gretige performer. Met een onwaarschijnlijk oeuvre. In het Concertgebouw, waar de Beatles nooit speelden maar Wings in 1972 wel, krijgt McCartney zaterdag een eerbetoon. The Kik is de huisband deze avond, en ze ontvangen gasten uit de popmuziek (Lucky Fonz III, ex-Johan-zanger Jacco de Greeuw), het levenslied (Frans Duijts), de literatuur (Peter Buwalda) en poëzie (Ingmar Heytze).

Een voorproefje van de liefde van The Kik voor de Beatles:

Concertgebouw, 8 augustus, 20 uur. (concertgebouw.nl)

**TONEEL – LOEK ZONNEVELD

Zoutloos door Studio ORKA**
Komend weekend gaat het Theaterfestival Boulevard van start in ’s-Hertogenbosch. Een van de voorstellingen is Zoutloos door de Gentse Studio ORKA. Voor kinderen vanaf zeven jaar met hun ouders en eventueel ook hun grootouders. Over die grootouders gaat het. Voor een deel. Met een bus wordt U vervoerd naar een verzorgingstehuis voor oude mensen. Daar, in de gezamenlijke ontspanningsruimte of kantine, tussen het buffet en de spoelkeukens, wordt Zoutloos gespeeld. Centraal staat Palmira. Ze is oud en jarig en ze verwacht op haar feestje de grote liefde van haar leven. Die is al lang dood. Dat weet Palmira ook wel. Ze speelt graag een beetje toneel met de mensen om haar heen. Haar zoon, een wat sneue volkszanger met overgewicht en ADHD, komt speciaal voor haar optreden. Zijn zoon, Palmira’s kleinkind, is er ook. De (te)huisdokter kan een beetje goochelen. Palmira heeft verder overal borreltjes en sigaretjes verstopt. Uit het zicht van de bedillerige bejaardenhuisdirectrice, een tuthola met haar op haar tanden. Met de ondeugende stagiaire deelt Palmira tal van geheimpjes. Wij zijn te gast op haar feestje.

Het decor is een soort uitdragerij, helemaal vol met van alles wat Palmira heeft verzameld en bewaard. En alles in die uitdragerij kan door geheimzinnige krachten vooruit en achteruit in de tijd bewegen – een waar oh!-en-ah!-wonder in deze voorstelling. Tegen het eind zorgt de grote liefde van Palmira’s lange-lange leven alsnog voor een verrassing. En dan is dit korte sprookje ook meteen uit. We zagen Zoutloos op een zonnige julimiddag in een tehuis in Amsterdam-Noord. In Den Bosch zal het er niet minder hilarisch en ontroerend aan toe gaan, in deze prachtige en van harte aanbevolen kleine Vlaamse voorstelling.
Zoutloos staat van 10 t/m 14 augustus op Theaterfestival Boulevard, festivalboulevard.nl, 073-6124505