Bent u moe van uw werk? Nee? Dan bent u een van die vele luie Nederlanders die dit land naar de ratsmodee helpen. U heeft een deeltijdbaan, een 32-urige werkweek of een soortgelijke vorm van permanente vakantie. U zit in de zon met een riant salaris. Alleen na een telefoontje van de baas of u alstublieft wat wil komen doen, vertrekt u richting uw werk. En dan nog zit u om vijf uur weer achter de aardappels.

Aan dat gelanterfant gaat de regering een einde maken. Want wat zijn de feiten? 73 procent van de Nederlanders werkt. In Europa is dat maar 65 procent. Er lijkt niks aan de hand. Maar dat is schijn. We werken namelijk maar 1354 uur per jaar. Veel te weinig. De rest van Europa werkt langer. Nederlanders verdienen in die paar schamele uurtjes wel weer meer dan de anderen. Dat klinkt prettig, want blijkbaar zijn we zo slim dat we veel weten te verdienen met weinig doen. Maar nu komt de aap uit de mouw: die zogenaamde arbeidsproductiviteit groeit te weinig! Het grote bedrag dat we verdienen door ontspannen te werken wordt niet snel genoeg groter. Nederland gaat zinken! En de echte schuld zit, natuurlijk, vooral bij vrouwen, ouderen en alloch tonen. Die klooien maar wat aan in deeltijdbaantjes, ziektewet of andere vormen van gesubsidieerde uitvreterij. Ze moeten eindelijk eens aan de bak, anders worden we het Jutland van Europa, of het Jutland van Rusland, of iets anders heel ergs.

Gelukkig is er nu een nota van minister Brink horst. Een nationaal hervormingsprogramma. 63 pagina’s maatregelen om Nederland collectief aan de veertigurige werkweek te krijgen. Kern: langer werken is een Europese trend en we moeten meedoen. De nota kun je helemaal lezen, maar scannen met de Adobe-reader op wat Brinkhorst in petto heeft voor die aartsluie vrouwen, ouderen en allochtonen is natuurlijk arbeidsefficiënter. En dat is niet niks, hoor. Er komt zomaar een stuurgroep die over het stelletje niksnutten gaat nadenken. En die vermaledijde allochtonen krijgen de opdracht om Nederlands te spreken. En ook nog coachingstrajecten van oud-ondernemers, mochten ze een zaak willen opzetten. En er is zowaar ook een beetje geld, voor kinderopvang (al is dat geld dat eerder door de regering was weggehaald). Gelukkig kunnen die tafelschuimers verder nergens op rekenen. Toch kan het niet anders of al onze vrouwen, allochtonen en ouderen nemen dankzij deze visionaire hervormingen grijns lachend de hindernissen die hen eerst van de arbeidsmarkt weghielden.

Informeer niet of we gelukkiger worden van harder of meer werken. Dat is vragen naar de bekende weg. Lees liever het Amerikaanse – en zeker niet linkse – zakenblad Business Week van 3 oktober. Het laat zien dat alleen hoger opgeleiden profiteren van langere werk weken. Werknemers met eenvoudige banen zagen de afgelopen twee decennia hun salaris gelijk blijven. Mensen met complexe banen gingen er vijftien procent op vooruit. Harder werken in een hoogwaardige economie is gunstig voor het inkomen van hoger opgeleiden. Niet voor hun nachtrust of lunch, want bijna de helft van de Amerikanen krijgt minder dan zeven uur slaap per nacht en eet tijdens het werken, maar zoals gezegd, geluk doet er even niet toe. Die pierewaaiende vrouwen, allochtonen en ouderen moeten wel aan de bak, maar laat ze niet denken dat ze ook echt geld gaan verdienen.