In Henry Fool laat Hal Hartley weer zien en vooral horen waar hij goed in is. Licht absurdistische dialogen die door droge humor en droog acteren nog lichter en absurder worden. Hartley is ook de uitzondering op de regel dat iedere aardige onafhankelijke filmmaker in Amerika na zijn eerste of desnoods tweede film wordt opgeslokt door Hollywood. Hartley is nog immer Hartley.