Maar toch. Die hit Wrecking Ball, dat was toch wel gewoon een verdomd sterk nummer. Het werd nota bene gecoverd door hardcoreband BoySetsFire, en níet met een ironische twist. De clip, Cyrus op een enorme sloopkogel, leende zich voor vele karikaturen: cabaretier Martijn Koning opende er zijn vorige theatershow zelfs mee. Cabaretier op een sloopkogel in de Kleine Komedie, en iedereen wist meteen waar hij naar verwees.
Cyrus deed duetten met transgender Laura Jane Grace van punkrockband Against Me! en sprak zich vaak uit voor seksuele vrijheid en diversiteit: in dat opzicht lijkt ze meer op Lady Gaga dan op het veilige deel van het bubblepopsegment. En nu heeft ze een nieuw album, dat ze gratis verspreidt via een speciale site en via Soundcloud. Ze heeft ervoor samengewerkt met Wayne Coyne, de frontman van rockband The Flaming Lips. De nette verwoording is: het is een eclectisch album. De minder nette: een allegaartje. De eerlijkste: eigenlijk een zooitje.
Er staan om te beginnen veel te veel nummers op, die werkelijk alle kanten op schieten en soms de indruk wekken niet eens in de eindfase te zijn beland. Doo It! klinkt als een goede clubstamper, maar de tekst is die van een obstinate puber. En dat Tangerina, met een gastrol voor Big Sean, wat ís dat, een oprisping? Het is nog knettervals ook.
En toch is het precies dat wat dit album tegelijk interessant maakt: het lijkt een inkijkje in een ongepolijste versie van Miley Cyrus. En dan is werkelijk niet vol te houden dat Cyrus een gebrek aan talent heeft, of aan avontuur. Het dromerige Lighter doet, ondanks de zoetige tekst, een beetje aan de Cardigans denken. De aanvankelijk naïeve pianoballad (‘I had a dream/ David Bowie tought us to skateboard’) Twinkle Song is eerst een fraaie lullaby en krijgt vervolgens een Bonnie and Clyde-achtige twist: ‘I had a dream / We robbed the record store/ The one with the yellow door/ We stole every goddamn’ record they had.’
Ook mooi: de hese musicalballad Pablow the Blowfish, waarin ze treurt om een vis, en uiteindelijk in een restaurant terechtkomt. ‘On Saturday night, we all went out to eat/ But I can never decide, so someone chose sushi/ I got soup, and I ordered rice/ But watching my friends eat my friends, ruined my appetite.’ Het eindigt met een huilende Cyrus en een vals piano-akkoord. Kitsch? Nogal. Maar wel tamelijk superieure musicalkitsch.
Van alle voormalige kindsterretjes die het Disney-imperium ooit voortbracht, is Miley Cyrus uitgegroeid tot het spannendste.
Miley Cyrus Her Dead Petz. Gratis te beluisteren op Soundcloud en op mileycyrusandherdeadpetz.com
Beeld: Miley Cyrus. Foto Tyron Lebon / RCA Records