De stem van Philip Bloemendal legde in alle talen uit hoe niet alleen kinderen de schrijfster van versjes, liedjes en prachtvertellingen beminden, maar hoe hun ouders en grootouders haar eerden als de ware bevrijdster uit de verstikkende mufheid van een christelijk-kleinburgerlijke cultuur die zich ook meester had gemaakt van het liberale, en nog sterker van het sociaal-democratische volksdeel. ‘Zij gooide de Hollandse ramen open’, galmde Philip, ‘en daarom roept gans het volk…’ Hier had de geluidstechnicus een knap staaltje verricht: uit tienduizenden kelen klonk ‘Annie bedankt, Annie bedankt, Annie, Annie, Annie bedankt’, gevolgd door: ‘daar hoorden zij engeltjes zingen: (gescandeerd) Annie, Annie, Annie.’ Natuurlijk wilde het volk ook wenen, zo werd uitgelegd, maar het was gehoorzaam aan de laatste wens van zijn Geestelijke Moeder om te lachen en zingen en vrolijke, rood- witte kleding te dragen.
Ach, het liep anders. En zoals het liep, was het ook goed. Mijn vrouw houdt gewoon niet van voetbal en nog minder van wat er omheen gebeurt. Lijkt hormonaal want geestverwanten zijn haast altijd vrouwen. Zoals waarschijnlijk Annie M. G. die in Het is over, waarin vrouw echtgenoot overdraagt aan minnares onder vermelding van een waslijst ergernissen waarvan ze nu ten minste verlost raakt, ook ‘s mans liefde voor Feyenoord tot de ballast rekent. Jenny Arean zong het, in Vara’s ingelaste uitzending van, door en met Paul de Leeuw, zoals Annie het graag gehoord zou hebben. Natuurlijk moest dat programma, en natuurlijk moest het bij de Vara (hoewel de band tussen de partijen vanaf Doorsnee-censuur tot en met televisiebreuk altijd moeizaam is geweest), en natuurlijk is De Leeuw de vanzelfsprekende ceremoniemeester, van meezing- leider via duetten tot solist (al had het iets minder one man mogen zijn) en natuurlijk mogen nieuwe arrangementen van befaamde liederen niet verboden worden, maar op een of andere manier voelde ik naast waardering een soort conservatieve ergernis - alsof er juist bij deze gelegenheid geen fratsen uitgehaald moesten worden. Flauwekul, want Halsema is dood en dan moet Paul gewoon met Jenny. En Donald was er immers ook. Bekroop me steeds meer de vraag - zeker toen 'geitebreier’ Harry Mooten verscheen - waar toch Harry Bannink bleef. Want dat m'n dochter en ik, lang voor die mooie Pinksterdag, moeiteloos een uur ‘Annie’ zongen wanneer we in de auto zaten kwam door Annie en door Harry. Annie: bedankt.