Het universum van Eefje Wentelteefje is de wonderbaarlijke werkelijkheid van een meisje van een jaar of tien dat de hoofdrol speelt in strips, poppen kastvoorstellingen en inmiddels ook tv-films. Haar geestelijk vader heet Jeroen de Leijer. Eefje Wentelteefje woont in Broekhoest, een ongedefinieerd plaatsje dat wordt bevolkt door een keur aan vaste personen. Zo zijn daar haar armloze en depressieve buurman Ferry van de Zaande die handelt in tweedehands auto’s, en Saldo Rossy, een hypnotiseur wiens posters al jaren overal hangen. Eefje woont bij haar moeder die onder het motto «een frisse mooie vaat is het mooiste wat bestaat» haar dagen al ramen lappend en afwassend vult. Eefje maakt geen grote avonturen mee. Ze moet het doen met wat de werkelijkheid voor haar in petto heeft. In één van de drie stripboeken die tot nu toe over Eefje verschenen, kunnen we lezen hoe ze met haar vriendje door de buurvrouw wordt uitgenodigd om binnen een glaasje ranja te drinken. Als de ranja op is mogen ze nog even tv kijken. Dan staat de buurvrouw weer in de deuropening met de mededeling dat het zo genoeg is geweest. De twee kinderen mogen weer op straat gaan spelen.

In een interview vertelde De Leijer dat de spanning in de wereld van Eefje eruit bestaat dat er van alles zou kunnen gebeuren. Dat er uiteindelijk niet zo gek veel gebeurt, is meestal de ontlading. Daarin verschillen de clous van Eefje bijvoorbeeld met die van Gummbah, met wie De Leijer jarenlang het stripblad De bedenkelijk kijkende grond eekhoorn maakte. Waar bij Gummbah haast iedere situatie gruwelijk ont spoort, blijft alles in Eefje juist beklemmend normaal. Natuurlijk, Eefje heeft een buurman zonder armen die steeds zelfmoord probeert te plegen, er zijn gemene rotjongens die haar willen pesten, er is een wijkagent die gevaarlijk uit zijn ogen kijkt en als ze een tv-zender wil kopen blijkt dat gewoon te kunnen. Maar als de werkelijkheid echt vreemd dreigt te worden, laat Eefje zich met haar grote ronde ogen nergens door verbazen. De wereld is zoals die haar wordt aangeboden, en daar, zo snapt ze zelf ook wel, zal ze het mee moeten doen.

«Ik ben een meisje», zingt Eefje in het openingsliedje van haar nieuwe VPRO-televisieprogramma, «daar kan ik ook niets aan doen.» Eefje kan bijna nergens wat aan doen. De manier waarop ze zich neerlegt bij de onveranderlijkheid van de wereld maakt haar belevenissen toch boeiend en ontroerend. In een van de eerste afleveringen rijdt een stads genoot van Eefje in een grote vracht wagen als hij plotseling moet wachten voor een overstekend oud vrouwtje. We zien de chauffeur wachten, het vrouwtje oversteken, en de vrachtwagen weer doorrijden. Ze wordt niet uitgeschol den, er gebeurt geen ongeluk, er gebeurt niets. Toch duurt die scène ruim een minuut. Door dergelijke gebeurtenissen in het verhaal op te nemen, krijgen de tekeningen van De Leijer een poëtische lading. De Leijer, van wie eerder dit jaar de strip Radio Bergeijk bij het gelijknamige radioprogramma verscheen, onderscheidt zich van veel collega-striptekenaars door voortdurend stijlbreuken te plegen, een vorm die in mindere mate ook in het werk van Gummbah voorkomt.

Maar De Leijer beperkt zich niet tot het papier. Met de Eefje Wentelteefje Roadshow, die hij samen met poppenspeler Frans van der Meer opvoert, is hij regelmatig te gast op literaire festivals en in discotheken. De Eefje Wentelteefje Roadshow is een vijf meter lange poppenkast met televisieschermen en heel verschillende poppen die samen een verhaal vertellen en zingen. Ook in de serie die vanaf oktober bij VPRO’s Villa Achterwerk verschijnt lopen verschillende vormen van animatie en poppenspel door elkaar heen.

Het is jammer dat Eefje ondanks de grote originaliteit en gelaagdheid nog geen plaats heeft weten te veroveren in een landelijk dagblad. Alleen het Brabants Dagblad geeft het meisje met de vlechtjes wekelijks een plaats in de kolommen. Net als de VPRO beschouwt die krant Eefje als een strip voor kinderen. Ook dat is een groot onrecht waar Eefje Wentelteefje niets aan kan doen.