Natuurlijk heeft Wilders gelijk. ‘Griekenland is een bodemloze put.’ ‘Steun aan het land is weggegooid geld.’ ‘Grieken zijn lui en verwend, die met 55 met pensioen gaan.’ ‘We moeten stoppen met het beschermen van banken.’ ‘Griekenland moet uit de euro worden gegooid.’ ‘We moeten ons niets aantrekken van dreigementen dat het stopzetten van steun aan Griekenland erger zal zijn dan het faillissement van Lehman.’
Om daarmee te beginnen: Lehman Brothers was een grote, internationale zakenbank met een omvang van zeshonderd miljard dollar, die grote posities had ingenomen in vrijwel alle internationale financiële markten, van aandelen en obligaties tot verpakte hypotheken, valutaderivaten en verzekeringen tegen wanbetaling. Toen Lehman over de kop ging, stokten de interbancaire marktten, waar banken en grote ondernemingen elkaar tegen onderpanden kortlopende kredieten verstrekken. Niemand wist immers of de tegenpartij niet grote kredieten had uitstaan bij Lehman en door het faillissement kon worden meegesleurd. Door een combinatie van vervlechting, onzekerheid over wie de volgende slachtoffers zouden zijn en groeiend wantrouwen van beleggers en handelspartners kon de val van Lehman een mondiale financiële crisis veroorzaken.
Daarmee vergeleken is Griekenland klein bier. Het is een land met tien miljoen inwoners die met z'n allen zo rond de 250 miljard euro per jaar produceren, pakweg een derde van wat wij met zeventien miljoen inwoners maken. Daar staat een staatsschuld van zo'n 350 miljard euro tegenover. Veel minder dan de activa van Lehman, en bestaande uit simpele financiële producten - overheidsobligaties - die op transparante, vooral Europese markten worden verhandeld.
Bovendien is maar een derde van deze schuld, zo'n 130 miljard euro, in handen van buitenlandse beleggers. Het merendeel, zo rond de zeventig procent, is eigendom van de Grieken zelf. De grootste investeerders zijn Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk met respectievelijk 53, 34 en 13 miljard euro. Nederlandse financiële instellingen bezitten ongeveer vijf miljard euro. Stel dat de Griekse staatsschuld met vijftig procent wordt afgewaardeerd. In dat geval verliezen Franse, Duitse en Britse banken samen dus vijftig miljard euro en Nederlandse instellingen 2,5 miljard. Pijnlijk, maar op bancaire activa van pak ‘m beet twintigduizend miljard een kleine 0,25 procent. Peanuts. Wilders heeft gelijk: dreigen met de nachtmerrie van Lehman is 'pure bangmakerij’ die andere motieven verhult.
Wat denkt u van de financiële situatie van sommige Franse en Duitse banken die bijna drie jaar na dato nog altijd zo precair is dat ze zelfs bij een klein briesje om gaan? Er zijn namelijk aanwijzingen dat met name Duitse staatsbanken op bergen radioactief afval zitten waar Fukushima en Tsjernobyl bleekjes bij afsteken. Schande natuurlijk, en een stuitend brevet van onvermogen van de Duitse regering en de Duitse toezichthouder. Kunnen ze wel: verwende bankiers sparen, staten in het verderf storten, de euro offeren en onschuldige burgers laten bloeden! Maar laat Wellink, De Jager en Trichet ons in godsnaam vertellen dat Merkel via de omweg van de euro Duitse bancaire stront aan onze jas probeert af te vegen en stoppen met surrealistische scenario’s over Lehman redux!
Ook over nieuwe steun voor Griekenland heeft Wilders het gelijk aan zijn zijde. Een kind snapt dat een land met een structureel begrotingstekort en negatieve economische groei technisch failliet is en iedere steun dus neerkomt op het dempen van een ‘bodemloze put’. Een kind, maar kennelijk niet de Europese elite en ons eigen kabinet. Hoewel De Jager godzijdank niet meer roept dat we rijk gaan worden aan het redden van Griekenland is hij er nog altijd van overtuigd dat als we nou maar ons chequeboek trekken alles goed zal komen. Onzin natuurlijk. Als de 110 miljard euro van vorig jaar niet genoeg is, welke garantie hebben we dan dat de 35 miljard van juni 2011 of de 25 miljard van dit najaar genoeg zullen zijn? Geen enkele. En over die privatiseringen moet je ook niet te veel verwachtingen koesteren. Ten eerste gaat het om ouwe Griekse meuk. En ten tweede moet je je afvragen welke belegger nou de boedel koopt van een land dat op de rand van faillissement staat. Morgen krijg je het voor niks. Dat snappen zelfs Chinezen.
Tegen een krimpende economie, een stijgend begrotingstekort, een groeiend tekort op de handelsbalans en een bezuinigingsmoe electoraat is geen enkel kruid gewassen. Het Griekse probleem is namelijk niet een te hoge staatsschuld - zoals Wellink, De Jager en Trichet ons voorhouden - maar een niet-concurrerende economie en een disfunctionele staat. Griekenland had natuurlijk nooit lid mogen worden van de eurozone. Waar was Wilders toen er in 2000 over Griekse deelname werd beslist?