Bath – In het Verenigd Koninkrijk zal het eurosceptische ukip waarschijnlijk de Europese verkiezingen winnen. Wat is de aantrekkingskracht van haar leider, Nigel Farage?
‘Jarenlang verkeerde ik in de politieke wildernis, maar nu is er eindelijk iemand die verwoordt wat ik denk.’ Vol verwachting staat Peter Lygo, een Falklands-veteraan, in de rij bij The Forum in Bath, waar Nigel Farage zal spreken. Kritiek op de Europese Unie, de betuttelstaat en massa-immigratie is precies wat Lygo horen wil. ‘Het zijn zaken waar ik het over heb met mijn maten in de kroeg’, zegt het oude lid van het Parachute Regiment, terwijl hij een hijs neemt van zijn sigaret. ‘En voor alle duidelijkheid: wij houden van Europa, maar niet van de EU. Europa is een lappendeken en dat moet zo blijven.’
In de rij staan vaders met kinderen, een handvol jongeren en veel ouderen. Aan de overkant staat een tiental demonstranten. ‘Farage was a banker!’ staat op een spandoek. De aantijging is niet geheel correct. De vijftigjarige Farage heeft als aandelenhandelaar in de City gewerkt. Daarvoor zat hij op een prive-school in Dulwich, waar hij zich stierlijk verveelde. Alleen cricket interesseerde hem. Ondanks deze elitaire achtergrond weet hij zich te presenteren als de man van het volk. Hij mijdt jargon, rookt als een ketter en houdt van een pilsje.
In de straten van Bath heeft Farage de grootste lol. Hij probeert Greenpeace-activisten tevergeefs te overtuigen van de noodzaak van fracken, gaat op de foto met Indiase studenten en in de kroeg trakteert hij zijn gehoor op faragismen. ‘Ooit ging de Europese Gemeenschap over verdragen en het recht op zelfbeschikking; nu dicteert Brussel elk aspect van ons dagelijks leven.’ Een paar uur later vermaakt hij de vijftienhonderd aanwezigen met een politieke conference. ‘Hij komt tenminste over als een gewoon persoon’, is het oordeel van Eleni, een negentienjarige studente.
Waar de partij voor staat, afgezien van ideeën over Europa en immigratie, blijft onduidelijk. Het verkiezingsmanifest was, zo zei Farage tegen The Guardian, de neerslag van een avondje doorzakken in de kroeg. Het draait allemaal om Farage zelf, een eigengereide amateur. ‘Ik haat het als iemand zegt wat ik moet doen’, verklaarde hij onlangs. Hij beschouwt Margaret Thatcher als een van zijn voorbeelden, maar ergens lijkt hij meer op haar man Denis, een succesvolle zakenman, libertair ingesteld en met een wereldbeeld dat ontstaan is in de kantine van de golfclub.
Beeld via Flickr: Farage staat een journalist te woord in 2012