In Amsterdam werden vrouwenborsten op een tramhalte afgeplakt om mannenogen tegen uitpuilen te beschermen en om ongewenste lustgevoelens uit de publieke ruimte te weren.
Een diepe buiging voor het patriarchaat. Onverantwoorde normverschuiving richting een wereldvisie waarin vrouwenvlees niet getoond mag worden.
Hoe anders was het toen ik nog jonger was dan vandaag. Vrouwenvlees was overal te zien en niet alleen in de dubieuze etalages op de Wallen waar vrouwenvlees koopwaar is.
Vrouwenvlees was nog vrouwenvlees. Soms mooi maar altijd onschuldig en niet aanstootgevend.
Het patriarchaat was getemd en zijn plaats gewezen. De algemeen heersende opvatting was dat zelfs wanneer een vrouw naakt op de bar sprong de man gewoon zijn poten diende thuis te houden. Althans, in mijn wereld. In mijn stad. De stad waar nu zelfs papieren borsten werden afgeplakt door onverantwoordelijke beleidsmakers.
Hoe meer men officieel kuise dracht propageert, hoe meer men vrouwen in gevaar brengt. De normen verschuiven zo ten gunste van de mannenmacht. In het nadeel van de vrouw. In het nadeel van de vrijheid.
In mijn generatie heeft de gehele vriendenkring elkaar wel eens naakt gezien en geen van mijn vriendinnen had ook maar een bovenstukje in de kast.
Lichamen waren nog niet geproblematiseerd en de wereld was vrediger. Het land was beter.
Hoe vrijer mensen veilig naakt in elkaars nabijheid kunnen zijn, hoe succesvoller het land. Hoe meer vrouwenrechten, hoe meer welvaart. Hoe meer vooruitgang. Intellectueel, technologisch, cultureel en economisch. Een formule die altijd opgaat. Ga maar na op de wereldkaart. Op vrouwenrechten volgt welvaart. In die volgorde.
Het lichaam behoort de vrouw toe. Niet de partner, niet de familie, niet de stam, niet de priesterkaste, maar de vrouw.
Een groep echte feministen die dat begrijpt is Femen. Een van oorsprong Oekraïense beweging van vrouwenactivisten die topless protesteren tegen seksualisering en ontmenselijking van de vrouw.
De beste uitmonstering denkbaar voor dit statement. Het ontblote bovenlichaam omdat ook de man zich zo mag vertonen. Gelijkheid dus. De borsten zichtbaar voor de buitenwereld als trotse symbolen van vrouwelijkheid.
En dan een broek. Ook als teken van gelijkheid. Een spijkerbroek. Een opsmukloze werkbroek.
Alle vormen van patriarchaat worden aangevallen. De seksindustrie. De kerk, De moskee en wanneer nodig welk ander gebedshuis of mannelijk machtsinstituut ook.
De beweging komt uit Oost-Europa. Waar feminisme blijkbaar nog niet gesmoord is in een saus van cultuurrelativisme. En daardoor is hun feminisme eerlijk en zonder aanzien des persoons.
Westerse feministen willen nog wel eens kribbig reageren op de acties van Femen. ‘Moet dat nou.’ Of: ‘Het werkt contraproductief.’ Dat kan allemaal wel wezen. Maar zolang westerse feministen geen antwoord hebben tegen de opmars van het patriarchaat past hen bescheidenheid in het bekritiseren van anderen. Want met geklaag over foldertjes met vrouwonvriendelijk speelgoed win je geen cultuurslag.