De massademonstraties in Parijs en andere Franse steden zijn een bewijs van nationale eenheid en geloof in het vrije woord, maar vooral ook een oorlogsverklaring. Een koelbloedige seriemoord uit naam van een ander geloof op eigen bodem, dat nemen we niet langer. Het is genoeg!
Af en toe ontroerd heb ik naar de televisie zitten kijken, naar de beelden van de plaats van de misdaad, de overval op de joodse supermarkt en de demonstraties. En soms hield ik mijn hart vast. Stel je voor dat te midden van die menigte een bezeten terrorist zichzelf had opgeblazen. Daar was nog een veel bloediger chaos ontstaan, met een onbekend vervolg.
Wat kunnen we nu verwachten? In heel West-Europa worden de veiligheidsmaatregelen verder versterkt. Jihadisten, verdachte imams en moskeeën werden al scherp in de gaten gehouden, luchthavens en passagiers op alle mogelijke manieren gecontroleerd. Maar voor de terrorist zijn er veel meer mogelijkheden. Overal waar zich veel mensen verzameld hebben kan hij toeslaan. In stadions, bij festivals, overal waar een massa is. Die talrijke bijeenkomsten gaan nu nog beter beschermd worden.
Een gevolg van de aanslag is dat de toch al in ruime mate aanwezige controlesystemen verder zullen groeien. George Orwell heeft Big Brother bedacht en de maatschappij waar alles gecontroleerd wordt via het telescreen, de televisie die de kijkers beloert. De Amerikaanse NSA heeft de praktijk van het stiekem beloeren al tot een hoge staat van ontwikkeling gebracht. De aanslagen in Parijs kunnen een dergelijke toestand weer een stap dichterbij brengen. En een andere voor de hand liggende consequentie: de vreemdelingenhaat zal groeien.
In 2010 verscheen van de Duitse sociaal-democraat Thilo Sarrazin het boek Deutschland schafft sich ab dat een oplage bereikte van 1,3 miljoen. Kort voor de aanslagen in Parijs had de rechts-nationalistische beweging Pegida in Dresden een demonstratie uitgeschreven. Het heeft daar niet aan belangstelling ontbroken. In Frankrijk was al ruim voor de aanslagen het Front National virtueel de grootste partij. En nu is in Nederland de PVV van Geert Wilders de grootste. Het is een Europese ontwikkeling die ook in de Scandinavische landen duidelijk voelbaar is.
Het grote schrikbeeld is de islamisering van de westerse samenleving. Is dat voorstelbaar? Kunnen we ons voorstellen dat hier de sharia wordt ingevoerd, alle vrouwen hoofddoeken gaan dragen, universiteiten de leer van Mohammed gaan onderwijzen, overtreders met honderden zweepslagen worden gestraft? Nee. Dat risico is er niet. Maar het schrikbeeld zelf begint in toenemende mate politieke invloed te krijgen.
In 2010 heeft de politieke filosoof van de PVV, Martin Bosma, een boek gepubliceerd, De schijn-élite van de valse munters, waarin hij de ‘linkse intellectuelen’ ontmaskert. Dat soort intellectuelen bestaat niet meer. De werkelijke schijn-élite is rechts, en als gevolg van deze aanslagen in een nieuw stadium van opkomst. Die club bestaat uit veelbelovers die denken dat je met een kopvoddentaks de natie zuivert en dat het probleem al veel eenvoudiger wordt als je zegt dat je niet meer maar minder Marokkanen wilt. Waar zijn trouwens Henk en Ingrid gebleven?
Misschien is deze oorlog al in 1985 begonnen, toen Palestijnse terroristen het cruiseschip Achille Lauro kaapten en de invalide passagier Leon Klinghoffer in zijn rolstoel overboord reden. De aanslagen in Parijs worden nu het Franse 9/11 genoemd. Na de verwoesting van de Twin Towers begon eerst de oorlog in Afghanistan, gevolgd door de aanval op Irak, op basis van leugens. Die operatie heeft aan zo’n honderdduizend Irakezen en zesduizend Amerikanen het leven gekost en een verwoest land achtergelaten. Daar en in Syrië is een paar jaar geleden IS ontstaan, de islamistische staat van de onthoofders.
Ik ben bereid de islam zoals die door miljoenen wordt beleden een achterlijke godsdienst te noemen. Voor andere godsdiensten geldt dat trouwens ook. Maar daar gaat het hier niet om. Een groot aantal landen waar de islam de samenleving beheerst is in toenemende mate in staat van oorlog met het Westen. Onze kant van het front heeft een superieure bewapening, maar toch zijn we vaak in het nadeel omdat we geen doeltreffend antwoord hebben op de terreur, terwijl door onze wijze van oorlogvoering het terrorisme toeneemt. Tien jaar geleden hadden we nog nooit van de jihad gehoord. Nu vormen de jihadisten volksvijand nummer één.
Wat is de oplossing? Aan de ene kant een geperfectioneerde zelfverdediging, een nog zorgvuldiger gesloten samenleving waarin wantrouwen de omgangsvormen bepaalt, en aan de andere kant een buitenlandse politiek die tot vreedzamer verhoudingen met de moslimwereld zal leiden. Het alternatief is de uitzichtloze voortzetting van deze oorlog.
Het Westen in oorlog