De Oostenrijkse is tijdens de laatste oorlogsjaren een van de 22 huishoudsters die het huishouden van Hitler en Eva Braun aan de Berghof op de Obersalzberg draaiende houden. Ze krijgt de baan via het arbeidsbureau in het Oostenrijkse Wels. Aanvankelijk uit ze bedenkingen, maar die worden meteen van tafel geveegd: ‘Duizenden vrouwen zouden u benijden!’

Op weg naar haar werkplek ontmoet Kalhammer een meisje dat als kindermeisje bij een SS-gezin gaat werken, vlak bij de Berghof. Deze dame speelt een grote rol bij de vlucht van Kalhammer kort voor het einde van de oorlog.

De dienstmeisjes worden afgeschermd van Hitler, die door mannelijk personeel wordt bediend. ‘We mochten niet naar hem kijken als hij buiten ging wandelen, maar gluurden soms door de gordijnen.’ Vanaf 1944 ziet ze een eenzame, gebroken man.

Terwijl grote delen van de bevolking in 1944 honger lijden, is er op de Obersalzberg genoeg te eten. Daarvoor zorgt Eva Braun, die de huishouding leidt. Wel geldt er een absoluut zwijggebod: over dat wat in de Berghof besproken wordt, mag niets naar buiten dringen. ‘Denken mochten we, spreken niet.’

Eén keer zondigt het meisje. ‘Een vriendin van me belde en vroeg of ik met haar naar de bioscoop wilde. Ik antwoordde dat ik die avond niet kon, omdat in onze eigen filmzaal een film gedraaid zou worden.’ De straf op deze verspreking is een uitgaansverbod van meerdere weken.

Op 14 juli is Hitler voor het laatst op de Berghof. Zes dagen later pleegt de groep van Claus Schenk Graf von Stauffenberg een aanslag op de dictator – die daarbij slechts lichtgewond raakt.

Kalhammer herinnert zich dat de nervositeit op de Berghof stijgt. De medewerkers moeten de bezittingen van Hitler in een bunker in de berg dragen. ‘Eindeloos veel boeken, schilderijen en spiegels.’ Als de geallieerden dichterbij komen, mogen de dienstmeisjes de berg niet meer verlaten. ‘Men vertelde ons, dat de “negers” ons zouden verkrachten.’

Toch lukt het Kalhammer te vluchten. Het meisje dat ze op de heenweg leerde kennen haalt de huishoudster om één uur in de nacht op. Twee dagen voor het einde van de oorlog is Elisabeth Kalhammer weer thuis bij haar moeder.