Londen – Eindelijk kwam ook The Guardian met een smeuïge primeur. De kwaliteitskrant had een opname bemachtigd waarop te horen was hoe Boris Johnson op zijn donder krijgt van zijn 24 jaar jongere vriendin. Tussen het geschreeuw door leek servies te sneuvelen. De politie was langs geweest maar trof geen bewijs aan van huiselijk geweld. Veel aandacht ging vervolgens uit naar de buren, twee theatermakers, die The Guardian hadden geïnformeerd. Deed het niet denken aan de Stasi-film The Lives of Others?
De affaire sloot aan bij een reeks aanvallen op Johnson, waar de politicus doorgaans alle aanleiding toe geeft. Veelbesproken was bijvoorbeeld het artikel waarin hij dragers van boerka’s vergeleek met brievenbussen. Voor een leiderschapsdebat had de bbc een imam ingehuurd om daar een kritische vraag over te stellen, waarna al snel bleek dat de vragensteller een antisemitisch verleden had. In het gewraakte stuk had Johnson juist gepleit voor het recht een boerka te dragen, wat meteen de complexiteit van zijn wereldvisie aangeeft.
Een dag later verscheen de conservatieve coryfee Chris Patten op de bbc om Johnson te betichten van homofobie, vanwege een oud artikel waarin hij homo’s had omschreven als ‘bum boys’. Maar wat bleek? Patten zelf had als parlementariër tegen voorlichting over homoseksualiteit op scholen en tegen het homohuwelijk gestemd. Johnson had lof van Pink News gekregen wegens zijn inzet voor homo-emancipatie. Als minister van Buitenlandse Zaken hief hij het verbod op de regenboogvlag te laten wapperen aan ambassadegevels.
Hardnekkig is de aantijging dat Johnson, lang getrouwd met een Brits-Indiase, een racist is. Veroorzaakt door een column waarin hij de term ‘piccaninnies’ (nikkertjes) gebruikte. Wie het artikel leest ziet dat hij zich verplaatste in de gedachtewereld van de koninklijke familie tijdens een bezoek aan Afrikaanse Gemenebestlanden. In wezen dreef hij de spot met het koningshuis. Ook hier weer die contradictie. Aan de ene kant de agent-provocateur Johnson, aan de andere kant de sociaal-liberaal die pro-immigratie is.
Inhoudelijk gezien zijn Johnson ernstiger verwijten te maken. Waarom verpatste hij Londense nieuwbouwflats aan buitenlandse investeerders? Op welke wijze beknot de EU precies de vrijheid van de Britten? Waarom rende hij na het referendum weg voor het premierschap? En hoe voltooit hij de Brexit? Dat Johnson geen idee lijkt te hebben, dat is stevige kritiek waard.