GroenLinks zit aan tafel bij de kabinetsformatie. Partijleider Jesse Klaver wist de druk vanuit zijn partij om niet te zwichten voor de verleiding van de macht – vooralsnog – te weerstaan. Die druk komt vooral van de oudere gedienden, zij die zijn opgegroeid met GroenLinks als getuigenispartij. Laat anderen maar de verantwoordelijkheid nemen om te regeren, laat anderen maar vuile handen maken, wij hebben liever kritiek vanuit de oppositiebankjes. Die ene keer dat we mee gingen met de militaire missie naar Kunduz is ons bovendien slecht bevallen.
GroenLinks haalde bij de recente verkiezingen tien extra zetels, de grootste zetelwinst van alle partijen. Nog nooit had de partij in de Tweede Kamer een zetelaantal van veertien. In de huidige Kamer met een grootste fractie met slechts 33 zetels en liefst vijf partijen met veertien tot twintig zetels is GroenLinks daarmee bovendien een partij die meetelt. Na een campagne die met name jonge mensen uitdaagde om mee te doen, om deel te nemen aan een beweging, schept de winst die daaruit is voortgekomen verplichtingen. Van hen vragen mee te doen en dat direct daarna zelf níet doen, hoe vreemd wil je het hebben?
De stemmen binnen de partij die nu bij voorbaat zeggen Niet. Doen. willen wachten op betere tijden. Als GroenLinks nog groter is geworden als gevolg van de malaise bij de pvda en de futloosheid bij de sp. Als de partij mogelijk is gefuseerd met die pvda. Als Nederland moe is van alweer een kabinet met vvd-leider Mark Rutte. Als de partij niet de progressieve bijwagen is in een kabinet met vvd en cda. Als de fractie onder Klaver heeft kunnen oefenen, want macht is gevaarlijk. Als de links-progressieve toekomst die in Europa gloort dichterbij is. Maar nu dus nog niet.
Klaver had in de campagne gezegd dat hij premier wilde worden. Dat dit er niet naar uitziet nu is echter geen excuus om maar meteen aan de kant te gaan staan. Zijn opmerking over het premierschap was uitdagend, verfrissend, waarom zou hij – en daarmee GroenLinks – bij voorbaat het kleine, jonge, nederige eendje spelen? Maar dat wil nog niet zeggen dat dit het enige was waar Jesse Klaver zich voor inzette.
Een van de belangrijkste speerpunten van GroenLinks is het klimaat. Laat dat nu net een onderwerp zijn dat niet kan wachten. Elk jaar dat er te weinig wordt gedaan om de klimaatverandering tegen te gaan telt. Het is ook het onderwerp waar juist de – jonge – kiezers van GroenLinks belang aan hechten. Tegen hen zeggen de ‘nu-nog-niet’-adepten dus eigenlijk dat het klimaat wel even kan wachten, dat het eigenbelang van de partij op dit moment zwaarder telt. Omdat dan straks, in de toekomst, alles beter zal worden. Het licht gloort immers al aan de horizon. Dan zal GroenLinks het voor het zeggen krijgen. Althans, dat denken zij.
Natuurlijk moet GroenLinks niet ten koste van alles mee willen gaan regeren. Maar de partijgenoten van Klaver die denken dat in de toekomst alles nóg beter zal worden, geven deze kans om invloed uit te oefenen op het klimaatbeleid al bij voorbaat weg. Uit eigenbelang dat ze toedekken met mooie dromen en het verwijt aan anderen dat ze zwichten voor de verleiding van de macht. Lekker makkelijk.