Altijd leuk Bram van der Vlugt te zien, maar zijn laatste optreden was verwarrend. Laatst was hij erachter gekomen, vertrouwde hij ons toe, dat de weinige tv-programma’s die hij bewust aanzet bijna altijd op Nederland 3 zitten. Het was een reclamespotje waarmee de publieke omroep de commerciële omroep beconcurreert en waarin men uitgaat van de tamelijk krankzinnige gedachte dat als acteur of quizmaster zegt naar Andere tijden te kijken, wij dat ook gaan doen. Wat we niet in ons hoofd halen of, waarschijnlijker, toch al doen omdat we immers al naar 3 keken toen Bram ons aanraadde naar 3 te kijken. Van mij mag het, zeker in tijden waarin de NPS en daarmee Nederland 3 nog meer bedreigd wordt dan de publieken in hun geheel, maar Bram zou beter op Nederland 1 tot en met Talpa kunnen werven. Juist op 1 moeten ze zijn coming-out met gemengde gevoelens hebben ervaren, omdat hij een prominente rol speelt in hun maandag be ginnende 22-delige advocaten serie Keyzer & De Boer. Unicum, om dat voor het eerst KRO en NCRV met een gezamenlijke dramaserie ko men. Beter laat dan nooit.

Het resultaat, ge maakt door een groot team auteurs en drie re gis seurs, is heel aardig. Per aflevering twee za ken, 44 totaal dus, waarvan een deel direct ge ënt op de actualiteit (over reden tasjesdief). On danks alle vertekening die fictie per de finitie oplevert krijg je als kijker de indruk redelijk wat op te steken van wet, recht en rechtsgang, waarbij je als leek voor menige verrassing komt te staan. Het ge mak waarmee het Tamar van den Dop lukt de vader van haar baby op de geboorteakte tot «on bekend» te laten verklaren (ze wil en kan niet met de man verder), en het feit dat ze dat recht blijkt te hebben, deden me even naar adem happen. Noch de karakters in de serie, noch de ingenomen posities zijn tweedimensionaal. De verbitterde mbo-do cent die een pistool op de slaap krijgt van het achterneefje van Murat D. blijkt ter zitting humaner dan we vreesden – en dat berust niet op een politiek correcte salto, maar is, in tekst en spel, geloofwaardig. Evenals het desondanks zware vonnis onder druk van een samenleving die op vergelding en afschrikking uit is. Ernst dus, maar ook luim, en die vooral in de onderlinge betrekkingen ten kantore en in de privé-levens van de advocaatjes. Haalt dit het bij Pleidooi? In de drie die ik zag absoluut niet. Daarvoor zie je te veel de tekentafel en de sche ma’s; daarvoor wordt er al te na drukkelijk kunstzinnig met de camera gecirkeld; en daarvoor ontbreekt te zeer een gewisses Etwas. Maar vergeleken bij wat Talpa ons aan drama voorzet (en die hebben daar hoog op ingezet, ook financieel) is het hogeschool (geen universiteit).

Dat laatste is wel Vara’s tv-film Offers, van Dana Nechustan en het auteursduo Alma Popeyus en Hein Schütz, zaterdag 8 oktober. Politieke thriller over terrorisme en antiterreur, islam en Palestijns verzet. Ingenieus en spannend (zij het niet altijd geloofwaardig) verhaal, met weinig wit, veel zwart en donkergrijs. Zeker kijken, al was het maar om de vraag te beantwoorden of je hierover drama moet maken.