Boeijen schrijft op Land van belofte explicieter en directer dan hij meestal doet. Meer dan ooit heeft hij, ook voor die teksten, samengewerkt met anderen. In het door hem zelf geschreven openingsnummer hanteert hij de ijzeren wet van Brusselmans: de openingszin van een werk moet je bij de strot grijpen. ‘Jij bent een van de mooiste/ Slachtoffers die ik ooit heb gezien.’
Opvallend veel vocale samenwerkingen ook, op Land van belofte: vijf maar liefst. De fraaiste is die met Guus Meeuwis, omdat hun stemkleuren elkaar mooi aanvullen. Zijn meest geslaagde ooit blijven die met Paskal Jakobsen (het ijzersterke Geen gevaar in 2001) en met Stef Bos, Twee mannen zo stil, waarin ze samen het wezen van rouw onderzochten. Beiden schreven mee aan dit album, waarop Boeijen in de openingsregels van Boodschap van Holland eigenlijk een update heeft geschreven van Vaderland (‘Hol land, vol land/ Nat land, koud land/ Mijn land, jouw land/ Ons land/ Vaderland’) uit 1997. Een update met een zwarte rand: ‘Slecht nieuws blijft komen uit mijn land/ Boze geesten waren er rond.’ De spandoeken hebben de muziek bereikt. Maar de tegendemonstratie eveneens: ‘Zeg me zeg me/ Of ik iets voor je doen kan/ Je weet je weet/ Je bent welkom in ons hart.’
Bos verklaart op zijn nieuwe album een land de liefde. De ‘u’ in Ik zie u graag doet het al vermoeden: het is niet Nederland. Het ‘land van leven achter luiken’ en ‘land van mensen die iets zeggen/ Met de kunst van het ontwijken’ is Vlaanderen. Ook Een sprong in de tijd laat zich beluisteren als een vervolg, en wel op Is dit nu later, het debuut waarmee Bos in 1990 meteen doorbrak, met dank aan hit Papa. Nu ís het werkelijk later, en kan er een balans worden opgemaakt. Die stemt eigenlijk best vrolijk, want minder angstig: ‘Het gevaar is altijd kleiner dan de angst.’ En: ‘De angst voor het einde/ Beheerst mij niet meer.’
Mooi is Hoek af, een ode aan de imperfectie (‘Het wezen van de schoonheid/ Zit in de weeffout’), dat ook in muzikaal opzicht randjes opzoekt. Sowieso geldt voor zowel Boeijen als Bos dat ze zich omringd weten door fantastische muzikanten. Boeijen wil nog wel eens opduiken als gast op grote festivals, maar ook voor hem geldt dat de popzaal al lang is verruild voor het theater. Zijn arrangementen zijn spannender dan die in zijn hitparadejaren. In menig opzicht zijn ze onvergelijkbaar. Boeijen klinkt warmer, Bos avontuurlijker. Boeijen katholieker, Bos gereformeerder. Boeijen figuurlijker, Bos letterlijker. Boeijen zwieriger, Bos hoekiger. Maar wat ze gemeen hebben, is de liefde voor het lied, de taal, en ondanks alles: het land. Of vooruit, het buurland.
Frank Boeijen, Land van belofte (Universal), Stef Bos, Een sprong in de tijd (Incrowd Entertainment). Frank Boeijen speelt op 23 mei in de Kleine Komedie. Stef Bos speelt op 12 maart in de schouwburg in Amstelveen en op 11 april in Carré