Desalniettemin zag de sjeik die hen trouwde geen probleem; vanwege WhatsApp en andere technologie weten jongeren nu meer dan vrouwen van vijftig, aldus de huwelijksvoltrekker.
Pas toen haar vader naar de rechter stapte kwam de zaak in het publieke debat. Een mediaoorlog volgde, waarin haar vader heftig geëmotioneerd zijn overhemd opentrok om de tatoeage van haar naam op zijn borstkas aan de wereld te laten zien. Eva hoorde het aan via een videoverbinding en hield huilend vol dat ze van haar man hield. Uiteindelijk ontbond de hoogste sjiitische autoriteit het huwelijk en verklaarde Eva tegen de politie dat ze onder druk was gezet door haar ontvoerders.
Maar de kwestie die het debat domineerde was niet dat Eva pas dertien is, maar dat haar ouders geen toestemming hadden gegeven voor het huwelijk. Dat is onder islamitisch recht verplicht voor een minderjarige. Er is geen minimumleeftijd om te trouwen in Libanon; net als andere persoonlijke zaken als scheiding en erfenis valt dat onder de religieuze wetgeving van Libanons zeventien verschillende godsdiensten.
‘Slechts twee kranten besteedden er aandacht aan dat ze minderjarig was en werd verkracht’, aldus Maya Ammar van Kafa, een collectief dat zich inzet tegen geweld tegen vrouwen en kinderen. Volgens Unicef is zes procent van de Libanese bruiden jonger dan achttien jaar, en één procent zelfs onder de vijftien. Op het platteland zijn de cijfers waarschijnlijk hoger.
Columnist Jean Aziz noemt Eva’s zaak een ‘driedimensionale tragedie waar religie, een zwakke staat en de achterlijkheid van wetten en regels samenkomen’. Het is niet uitgesloten dat Eva, als de media-aandacht wegebt, zal worden teruggestuurd naar haar kersverse man. Het huwelijk is geconsumeerd, wat haar waarde op de huwelijksmarkt doet kelderen.
Hoewel de korte rokjes in de nachtclubs van Beiroet anders doen vermoeden, is Libanon nog altijd erg conservatief op het gebied van vrouwenrechten. De Libanese wetgeving staat vrouwen niet toe om gemeenschap binnen een huwelijk te weigeren, en ook hebben ze geen bescherming tegen fysiek geweld. Een wet die daar verandering in moet brengen, ligt al sinds 2010 bij het parlement.