In een grote, rijk gemeubileerde zaal loopt een prins te ijsberen. In een Louis XVI-fauteuil zit een prinses rustig haar nagels te vijlen. Op de achtergrond staan talloze dozen die een bergachtige achtergrond van huwelijkspresentjes vormen. Er wordt geklopt. Een lakei met pruik op komt binnen. Hij duwt een enorme ton voor zich uit met bovenop een roze strikje.
Lakei: «Van de gemeente Gouda, excellentie. Uw gewicht aan verse warme stroop. De wafels komen vanmiddag aan.»
Prins: «Ik dacht dat ik afgevallen was.»
De prinses stopt met vijlen en kijkt dromerig naar haar lange nagels: «Dan doe ik toch een string onder mijn trouwjurk.»
(De lakei verdwijnt en de prins begint weer te ijsberen.)
Prins: «Ik word door twijfels overmand. Alles loopt gesmeerd. Te gesmeerd. Ik kan het amper geloven. Een jaar geleden schoten ze nog met hagel op ons en nu likken ze onze hielen. Ik ken dit volk, ik vertrouw het gewoon niet. Nog maar vier weken te gaan en ik hoor geen kritiek meer. O ja, die mevrouw op tv die zei dat ik me voor mijn gebit moest schamen. (Hij loopt naar een grote spiegel, zet zijn tanden op elkaar en krult zijn lippen.) Vind je ook dat ik rotte tanden heb?»
(Prinses staat op en loopt richting prins en spiegel.)
Prins: «Zeg eens, stink ik soms uit mijn bek?»
(De prinses duwt hem ruw opzij terwijl hij tevergeefs probeert zijn adem in haar gezicht te blazen. Ze staat nu alleen voor de spiegel.)
Prinses: «Ik wist het! Ik voelde het! (Ze smijt haar nagelvijl woedend naar de grond.) Ik krijg een dikke, vuile, gore puist. En op mijn neus ook nog!»
Prins kijkend naar de puist in wording: «Hou je nog een beetje van mij?» (Zonder op het antwoord te wachten zet hij zijn handpalm voor zijn mond en blaast ertegen.)
Prinses: «Weet jouw mammie iets tegen dikke, vette, gore puisten?»
Prins ruikend aan zijn hand: «En die Cohen die zegt dat alles onder controle is. Alsof het zo moeilijk is met een 747 op een koets te mikken. Zal ik toch eerst naar de tandarts gaan?»
(De prinses loopt naar het tv-toestel en zet het aan. Explosies, politieagenten en rennende demonstranten vullen het scherm.)
Prinses: «Moet je kijken wat een bende. Ik ben hem op tijd gesmeerd. Het is niet veel meer daar. Inflatie, devaluatie, presi dentiële stoelendans. En al die woedende sloebers op straat. (Ze schaterlacht.) Een rooie, zei papa altijd, is link. Maar een rooie die niets meer te vreten heeft is bloed- en bloedlink.»
Prins kijkend naar de tv: «Argentinië is een mooi land. Tango, entrecote met jus, open bronnen…»
Prinses, zittend bezig haar nagels te lakken: «Als ze maar niet aan papa z'n kluis gaan zitten. Wil je aan jouw mammie vragen of ze me alvast een voorschot op de maand maart kan overmaken? Dan stuur ik papa een kist kaviaar om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen.»
Prins: «Twijfels, twijfels. Ik ben net Yvonne van Gennip, een twijfelkontje. (Hij glimlacht dromerig.) Ze kon goed schaatsen.»
Prinses: «Een cheque is ook goed.»
Prins: «Op tv bij Groenteman zei een correspondente uit Zuid-Amerika dat alle jonge vrouwen uit de Argentijnse jetset nooit uit liefde trouwen. Ze zoeken gewoon een vette vis om hem aan de haak te slaan.»
(De prinses loopt naar de tv waar steeds meer explosies en geschreeuw in het Spaans te horen zijn. Ze zet het toestel uit.)
Prinses: «Wat een kutland toch!» (De lakei komt puffend binnen met een juten zak op zijn rug.)
Prins: «Vind je me echt vet?»
Lakei: «Tweeduizendentwee bolussen van de gemeente Middelburg!»