Kolossale landschappen zijn het, die Sven Kroner (1973) schildert. Letterlijk en figuurlijk: grote doeken (zeker twee bij twee meter) voor afbeeldingen van grootse plekken (bergen, bossen, rivieren). Maar hoe hoog de bergen ook zijn, hoe groen de bomen; echt natuurlijk is wat we er door Kroners ogen van zien nooit. Er slingert een grijze snelweg door de oorspronkelijke omgeving, er drijven afgedankte wasmachines in een door riet omzoomd moeras, er graven grindmachines aan de oever van de rivier. En er zijn mensen: als nietige poppetjes skiënd van gevaarlijk verticale sneeuwhellingen, hutje-mutje op elkaar kamperend aan de Schwarzer See, vuurtje stokend onder een betonnen viaduct.
Al die groen/geel/grijze werken – waarvan het Gemeentemuseum in Helmond er tot 5 mei veertig toont – hebben zelden een titel. En de weinige met een naam klinken kort en bondig: Sumpf, Witterung, Pisspanorama.
Kroners schilderijen staan in de traditie van de Duitse Romantiek. Maar daar gaat het meestal om een man alleen, oog in oog met ongerepte natuur. Bij Kroner zien we vakantie vierende mensen die zich verzoend lijken te hebben met hun ingrepen in het oorspronkelijke landschap: telefoonpalen, afval, snelwegen. Want ja, hoe moet je anders op die idyllische plekken komen?
Sven Kroner: Like a Hurricane, schilderijen 1997 – 2007
www.gemeentemuseumhelmond.nl
Fotobijschriften:
Sumpf, 2006
170 x 250 cm
Sven Kroner
Acryl op doek / acrylic on canvas
Ohne Titel (Snowvillage), 2002
230 x 280 cm
Sven Kroner
Acryl op doek / acrylic on canvas