Ik en de goede god

Het meest heb ik moeten lachen om het argument dat de bombardementen ‘onbeschaafd’ zouden zijn - en dat we hadden moeten ‘dooronderhandelen’. Het is het luxe-argument van decadente denkers die door hun verwendheid geen inlevingsvermogen meer hebben.
Wanneer iemand weer tegen bombarderen was, kwam ik altijd vrolijk aanzetten met de Duitsers, Hitler, de Jappen en mijn ouders; dat was dan, zo hoorde ik, ‘kort door de bocht’, of viel buiten de discussie, men vond het misdadig of men vond het een - die hoorde je ook vaak - smakeloze vergelijking.
Ik heb nooit begrepen waarom.
Alsof je over oorlog ook smaakvol kunt vergelijken.
Ik herinner me Bosnië nog. Op een gegeven moment kwam op de redactie van de krant die bekende foto binnenrollen van een zeer magere man in een concentratiekamp.
Ik voelde mijn pacifisme onmiddellijk verdwijnen en meende dat het wapenembargo opgeheven moest worden.
Maar nee hoor, onze minister van Defensie - zijn naam was Joris Voorhoeve - liet nog eens onder zijn verantwoordelijkheid - omdat hij te laf was om daadwerkelijk in te grijpen - vierduizend moslims vermoorden. Erg smaakvol mocht hij in de Tweede Kamer blijven zitten. Zijn minister-president Wim Kok beschermde hem. Wie Voorhoeve met een massamoordenaar vergeleek - ‘niet erg smaakvol’ - werd met een procesje gedreigd.
Een bombardement had ‘de Srebrenica-affaire’ kunnen voorkomen.
Bombardementen alleen werken als een onvolledige chemotherapie.
Bombardementen én grondtroepen geven een pak slaag waardoor een volk op een gegeven moment daadwerkelijk beseft wat er moreel niet deugt. Dat weten de Albanese Kosovaren maar al te goed die in 1941 eerst achter de Duitsers stonden, de Serviërs uit hun huizen haalden, de bewoners doodschoten of naar de Duitse concentratiekampen vervoerden, en vervolgens door Tito verslagen werden. Het waren fascisten - en de eerste tekenen wijzen erop dat het nu weer (of nog steeds) fascisten zijn: Kosovo voor de Albanese Kosovaren - met behulp van de Nato. Er zijn al - een paar uur na het einde van de bombardementen - Serviërs in Kosovo door het UCK uit hun huizen gehaald en vermoord.
Maar de Serviërs waren niet minder fascistisch - en daarom zijn we ze gaan bombarderen, wat we straks op ons brood krijgen. We hadden ze resoluut moeten verslaan, zoals we de Duitsers verslagen hebben. Alles moet eerst kapot en gesloopt, en dan kun je iets nieuws bouwen. Herstellen kan ook, maar dan moet je flink betalen aan monumentenzorg.
Rusland wil voor zijn bemiddelende rol veertig miljard dollar hebben; Kosovo is door het Westen al een paar miljard dollar toegezegd. Zoals men Bosnië ook geld heeft gegeven voor ‘de wederopbouw’. Het zal duidelijk zijn dat de nationalistische Serviërs - die niets krijgen - dit niet kunnen verkroppen.
Ik ga met een grote emmer popcorn voor de televisie zitten en genieten van vluchtende Serviërs, moordende Albanese Kosovaren en Ballast Nedam, dat staat te spingen om de opdracht binnen te slepen om alle kapotgebombardeerde bruggen te mogen repareren.
Ik dank de goede God dat Amerika nog sterk is, en Rusland zwak, ik hoop dat men nu eindelijk inziet dat voor een veilig Europa de defensie-uitgaven moeten stijgen en ik bid voor een gigantische Marshall-hulp aan alle Balkan-landen, hoewel dat vermoedelijk ten koste zal gaan van de Derde Wereld. Want nog beter dan bombardementen en grondtroepen werkt geld. Veel geld. Dat is het enige wapen tegen etnische zuivering en religieus fundamentalisme.
Het is het enige wapen waarmee je God en Allah kunt doden. En dat lijkt me hoognodig.