‘Mag hij op zes, pap?’ ‘Ja, is goed.’ En ik zeg tegen mijn dochter: ‘Die man is natuurlijk van zijn vrouw af, ontslagen en vol schulden omdat hij alcoholist was. Hij draait het verhaal om!’ ‘Ach gelul’, zegt ze.
Ze zet hem op zes, en ik denk: ‘Ik ben er denk ik aan ontsnapt, maar echt goed is het daarom niet gegaan. Nog altijd dreigt het gevaar dat ik me erin ga verliezen, en dat ik er ook aan onderdoor ga… Ik dacht altijd, als ik maar tijd van leven heb, dan gaat het wel over, maar naarmate je ouder wordt, nemen de bedreigingen toe en moet je er harder tegen strijden.’
‘Als je neukt, is het voorspel natuurlijk het fijnst’, zegt een dame op de televisie. ‘Sommige heren komen te snel klaar. Wat je dan het beste kunt doen, is je van te voren even aftrekken, of je laten aftrekken, wat ook heel prettig kan zijn.’ Mijn dochter zet de televisie een station verder, maar niets bevalt, en we keren weer even terug bij de alcoholist. Hij huilt inmiddels, en ik hoor hem zeggen: ‘Drie keer heb ik me nu laten opnemen, en…’ Hij wordt door mijn dochter weggetoetst, en we kijken naar een Engelse serie op Engeland.
‘Ik ben ook mislukt’, denk ik, ‘dat voel ik nu al jaren, en ik kan er niets tegen doen, behalve niets doen. Niet alleen schieten anderen me voorbij, ik hoor mezelf in gesprekken met anderen zeuren. Ik ben mijn spitsheid, m'n geestkracht kwijt, ik voel me minderwaardig. Je kunt het alleen aan mijn kop nog niet zien, want die veroudert gewoon.’
M'n dochter - bijna dertien - wipt met haar voet geirriteerd heen en weer en laat boeren, maar ik zeg er niets over. Ik bedenk dat naarmate de dingen zich herhalen, ze aan de ene kant minder zwaar worden, maar aan de andere kant zwaarder - en ik bedenk dat ik misschien zelf niet begrijp wat ik bedoel.
‘Ik kan wel vijf tot zes keer per avond klaarkomen’, zegt opeens weer een man.
‘Hou toch godverdomme op met dat ding te klooien’, zeg ik tegen mijn dochter.
‘D'r is gewoon geen kut op tv’, zegt ze.
‘En hou op met zulke woorden. Ik. Wil. Dat. Niet In. Dit. Huis! Ik vind het zo verschrikkelijk ordinair! Je kut heb je op een andere plek zitten en die wil ik niet uit je mond horen komen!’
‘Jezus, stel je niet zo aan!’
‘Jezus stelt zich wel aan!’ (‘O, wat een vreselijke bejaarde grappen maak ik nu.)
'Heb je nog iets leuks op video?’ vraagt ze.
‘Ik heb Jiskefet, Koot en Bie en een aflevering van Arjan Ederveen.’ ‘Nee, een film of zo.’ ‘Nee! Heb ik niet opgenomen.’
De telefoon gaat. Het is mijn vriendin.
‘Heb je al nagedacht?’ vraagt ze.
‘Jawel.’ ‘En?’ ‘Godverdomme…. Ik wil dat je terugkomt’, fluister ik.
‘Ik vraag of je al nagedacht hebt en tot welke conclusie je bent gekomen!’ vraagt ze.
‘Ik kan er nu niet over praten… Maar…’ De telefoon is opgehangen.
Nu ik nog, denk ik.
‘Veel mannen nemen niet de tijd om er voor te zorgen dat hun vrouw klaar komt. Johan, neem jij daar altijd de tijd voor?’ ‘Ja, natuurlijk. Maar… ik wil wel zeggen… klaarkomen hoeft niet altijd…’ ‘Ja, dat is een heel goed punt, wat Johan daar zegt. Mannen zouden gewoon meer de tijd moeten nemen om te vrijen. Dat kan ook heel bevredigend zijn’, zegt de presentatrice.
‘Als je niks leuks op kan zetten, ga dan naar bed’, zeg ik tegen mijn dochter.
‘Ik ga lezen’, zegt ze.
Ik wil huilen, maar ik ga ook lezen.