Buenos Aires – De Argentijnen zweren bij het bidet. De francofiele elite die het land bestuurde in de negentiende eeuw introduceerde het stuk sanitair, en in de hoofdstad werd de installatie van het porselein zelfs verplicht. Sindsdien leert ieder kind bips en kruis te wassen na wc-bezoek. Jong geleerd is oud gedaan.

‘Het is een kwestie van hygiëne’, zegt Emilia Nuñez. ‘Je krijgt onmogelijk je achterwerk schoon met wc-papier.’ De schrijfster kan zich geen leven zonder het bidet voorstellen: ‘Zeker als je ongesteld bent, wil je je gewoon kunnen wassen.’

Het meubelstuk dat traditiegetrouw naast het toilet staat, is zo ingeburgerd dat het tegenwoordig ook fungeert als voetenbad, krantenbak of waterfontein voor huisdieren. Er is dan ook weinig begrip onder Argentijnen voor ‘vuilbipsen’, die weigeren het bidet te gebruiken. ‘Als je poep aan je handen krijgt, gebruik je dan liever papier of water om ze schoon te maken?’, vraagt Alejandro Ispani.

Toch loopt de traditie gevaar. De gemeenteraad van Buenos Aires heeft besloten dat nieuwe woningen best zonder bidet kunnen. In de hoofdstad heerst namelijk grote woningnood. De opkomst van kleinere gezinnen en eenpersoonshuishoudens betekent dat de vraag naar kleine woningen sterk stijgt.

Elke vierkante meter telt, en dat is goed terug te zien in de cijfers van de populairste makelaarssite van Argentinië: 51 procent van de koopwoningen in de hoofdstad zijn studio’s of appartementen met slechts één slaapkamer.

Makelaar Soledad Balayan houdt kantoor in het hippe Palermo, waar de afgelopen jaren steeds meer huizen moesten wijken voor appartementencomplexen. Zij herkent de trend, die vooral ontwikkelaars en investeerders in de kaart speelt: ‘Zij verdienen meer aan kleine appartementen. Hoe kleiner het oppervlak, hoe hoger de winst per vierkante meter.’

Dankzij het nieuwe bouwbesluit mogen die woningen nu nóg kleiner zijn. Het minimumaantal vierkante meters gaat omlaag van 27 naar 21. ‘Wereldwijd stijgen de grondprijzen, dus ook hier. Dit is een manier waarop woningen wat betaalbaarder zijn voor bijvoorbeeld millennials.’

Dat laatste is geen overbodige luxe. De nieuwe microwoningen kosten al snel vijftigduizend euro, terwijl de gemiddelde Argentijn niet meer dan zeshonderd euro per maand verdient.

Die kopers moeten het dan wel zonder bidet stellen, daar is immers geen ruimte meer voor. Toch verwacht Balayan er geen appartement minder door te verkopen. ‘In andere landen hebben ze daar toch al lang een oplossing voor verzonnen? Die noemen we babydoekjes.’