Shakespeare

De belangrijkste beginselen uit het soefisme zijn terug te vinden in het werk van William Shakespeare. Eigenlijk was Shakespeare dan ook een soefi. Dat beweert de 96-jarige dr. Martin Lings. Deze Britse wetenschapper, zelf soefi, stelt dat Shakespeare lid moet zijn geweest van een aan het soefisme verwante religieuze sekte.

Daarvan getuigen regels zoals die gesproken door Prospero in The Tempest: «We are such stuff as dreams are made on.» Of van King Lear tegen zijn dochter: «Upon such sacrifices, my Cordelia, the gods themselves throw incense.»

Lings zal zijn lezing van Shakespeare openbaren in The International Shakespeare Globe Fellow ship Lecture eind november tijdens de Islam Awareness Week. Dan worden ook Shakespeares sonnetten vanuit een soefi-perspectief besproken.

Oscar Wilde

De West End-musical over het leven van Oscar Wilde is geschrapt na exact één voorstelling.

Volgens de programmeur door tegenvallende reserveringen en besprekingen. Waarmee maar wordt aangetoond dat besprekingen een voorstelling kunnen maken of breken. Zo schreef The Guardian: «Je begint je af te vragen of het geluid wordt verstoord door het hevige ronddraaien in zijn graf van Oscar Wilde.»

Oscar Wilde werd deze maand (16 oktober) overigens 150 jaar oud.

Gabriel García Márquez

Vakman Gabriel García Márquez laat op een geweldige manier zien dat de plot er voor een schrijver niet veel toe hoeft te doen. Vlak voor publicatie van zijn langverwachte roman Memoria de mis tristas putas werden de proeven gestolen, illegaal gekopieerd en voor de helft van de normale prijs verkocht op straat in Colombia. Volgens de BBC-correspondent werd in Manilla door straatverkopers op autoruitjes geklopt om het boek aan te bieden.

Maar Márquez deed een tegenzet en veranderde nog snel het laatste hoofdstuk van zijn boek, waarin een oude man zich alle vrouwen uit zijn leven herinnert terwijl hij voor de laatste maal de liefde bedrijft. Eind dit jaar verschijnt het onder de titel Herinneringen aan mijn droeve hoeren bij uitgeverij Meulenhoff.

Beste boek

De ZDF liet zijn kijkers niet alleen de beste Duitser maar ook de lievelingsboeken van de Duitse lezer verkiezen. Op nummer 2 staat de bijbel, van de eerste plaats verdrongen door Tolkiens Der Herr der Ringe.

En op nummer 25 nog zo’n groots opgezet werk: Die Entdeckung des Himmels van Harry Mulisch.

Woorden

Shakespeare vond meer dan zeventienhonderd woorden uit, waaronder assassination en bumps.

Als je het woord colourful klankloos uitspreekt, ziet het eruit alsof je I love you zegt.

Het Albanees kent geen woord voor hoofdpijn.

In negentig procent van de geschreven taal worden maar duizend verschillende woorden gebruikt.

De woorden zwaartekracht, evenwijdig, driehoek, omtrek, aftrekken, delen, wortel, stelling, wiskunde, toppunt, vierkantswortel en meetkunst zijn allemaal uitvindingen van de Bruggenaar Simon Stevin (1548-1620).

Radovan Karadzic

De roman van Radovan Karadzic, die eerder nationalistische gedichten publiceerde, heet The Miraculous Chronicle of the Night en speelt zich af in de stad S., die wordt herkend als Sarajevo. De roman over de liefdesaffaire van een Servische psychiater heeft op de cover een foto van de auteur, die ooit psychiater was. Hetgeen doet vermoeden dat sprake is van een autobiografisch verhaal. De afloop ervan zal zich niet afspelen in de gevangenis waarin Karadzic, die een beloning van vijf miljoen dollar op zijn hoofd heeft staan, zou moeten zitten.

Gevaarlijk

Amsterdam

De niet-aflatende affaires rond geroofde nazi-kunst wekken velerlei interesse. «Een geroofd schilderij, een geheime code… een gevaarlijk Amsterdam.» Bij uitgeverij Macmillan verschijnt volgend jaar februari The Apothecary’s House, een literaire thriller van Adrian Matthews. Onderwerp is een door de nazi’s geroofd schilderij dat in bezit is gekomen van het Rijksmuseum te Amsterdam. De archivaris die de zaak uitzoekt komt geheime codes en van die dingen op het spoor.

Nep-Anne Frank

Bommen van de Luftwaffe doodden zijn moeder. Zijn vader sneuvelde als soldaat. Maar de twaalfjarige Dirk van der Heide wist samen met zijn kleine zusje via Rotterdam het door de Duitsers overwonnen Nederland te ontvluchten. Zijn dagboek My Sister and I werd in de zomer van 1941 gepubliceerd en populair in de Verenigde Staten.

Maar in zijn nu verschenen boek Witness to War: Diaries of the Second World War in Europe (uitgeverij Doubleday) betoogt Richard Aldrich dat het verhaal van Dirk van der Heide een verzinsel is uit de koker van de Engelse geheime dienst. Het zou bedoeld zijn als poging om de Verenigde Staten in het oorlogsconflict te trekken. De Engelse uitgever was hiervan op de hoogte maar verzweeg het voor de Amerikaanse colle ga’s.

Debat

In Cicero, het interessante Duitse «Magazin für Politische Kultur», ebt in de brievenkolommen de discussie over Leon de Winters artikel Wacht auf, wir sind im Krieg! in het augustusnummer. Hans Christoph Buch, Schriftsteller te Berlijn, geeft De Winter op enkele punten gelijk in diens kritiek op de Europese blindheid waar het om het islamitische gevaar gaat, maar haalt dan Nietzsche aan en schrijft dat wie draken bevecht zelf een draak wordt.

Even verderop geeft ook collega Nooteboom De Winter deels gelijk, maar hij blijkt niet veel voor diens verdere invulling te voelen. Ja, zegt Nooteboom, in zekere zin zijn wij allen joden, maar dan zijn de Franse moslims dat wel ook.

Annunciatie Week 44

– Jezus!

– Wat is er, mijn zoon?

– Jezus, hoe lang is een meter?

– Eén meter is één driemiljoenste deel van de kortste afstand tussen

Barcelona en Duinkerken.

– Dank u.

– Niets te danken.

En Jezus sprak

Van vis

Bij de boter

En van vlees

Als bloed en gras