Op zondag 18 en maandag 19 november organiseerde de in de kleine stad Ksar el Kbir, halverwege Tanger en Rabat, als homo bekendstaande vijftiger Fouad F. een feestje dat vaag aan een bruiloft deed denken: omdat het twee dagen duurde, omdat het plaatsvond in een groot huis dat doorgaans voor bruiloften wordt afgehuurd, omdat er gnawa-muziek was, en omdat er mensen dansten. Een van die mensen was een als vrouw-in-bruidsjurk verklede man, en die man danste er met een andere man, die overigens gewoon een spijkerbroek droeg. Er moet tenminste één gast zijn geweest die dit met zijn telefoon opnam, hoe dan ook, twee dagen later was het op YouTube te zien.

Geen toerist gaat vrijwillig naar het stoffige Ksar el Kbir, maar toch kan het stadje zich erop laten voorstaan ooit geschiedenis te hebben gemaakt: op 4 augustus 1578, toen de Slag der Drie Koningen er plaatsvond, zo genoemd omdat daarbij alledrie de vechtende vorsten het leven lieten: twee rivaliserende opvolgers van de juist overleden sultan, en de toenmalige Portugese koning, die een der rivalen te hulp was geschoten. De dynastie der Saädieten overleefde dit verlies wel, maar Portugal, dat geen troonpretendent had klaarstaan, werd gretig door Spanje ingelijfd. De geschiedenis leert ons dus dat het beter is je verre van Ksar el Kbir te houden.

Wel, de dagen die volgden op 18 en 19 november spreken dat niet tegen. Na het feest gonsde het te Ksar el Kbir van de geruchten, namelijk dat er een ‘homobruiloft’ zou hebben plaatsgevonden. Al op woensdag 21 november werd actie ondernomen, dezelfde dag dus dat het filmpje voor het eerst op YouTube te zien was. Een monsterverbond van de gematigde-islamistenpartij PJD (ja, zij weer), de veel strengere en dan ook verboden islamistenbeweging van de oude sjeik Yassin, die vindt dat Marokko terug moet naar de tijden van het kalifaat (en dat is ruim duizend jaar terug) en die te Ksar el Kbir nog veel meer aanhangers telt dan de door haar als verwaterd beschouwde PJD, én de plaatselijke afdeling van de toch als respectabel bekendstaande mensenrechtenorganisatie AMDH – deze drie richtten gezamenlijk een petitie aan de stedelijke procureur-generaal met het verzoek ‘een officieel onderzoek in te stellen naar de viering van een homoseksueel huwelijk te Ksar el Kbir’. Imams in verschillende moskeeën reciteerden toen al het latif, waarbij Allah wordt gesmeekt de gemeenschap der gelovigen voor groot onheil te behoeden. Al Massae (De Avond), een van de best gelezen Arabischtalige kranten van Marokko, gooide de vrijdag daarop olie op het vuur met een stuk over de hele breedte van de voorpagina, met de kop: ‘Twee homoseksuelen trouwen in Ksar el Kbir volgens Marokkaanse traditie’. Naast het stuk een enorm portret van een zwaar opgemaakte travestiet die door de gouden tulband op zijn hoofd onmiskenbaar ‘oosters’ oogde, dus Marokkaans zou kunnen zijn. De krant zei er niet bij dat men dit portret had betrokken van een internationale fotobank, maar verleende zijn lezerspubliek daarentegen wel de service het kennelijke ‘bruidspaar’ plus een aantal van de genodigden, van wie ook werd gesuggereerd dat zij homoseksueel zouden zijn, met naam en toenaam te noemen. Voor de duidelijkheid: niet alleen de islam, ook de Marokkaanse wet verbiedt homoseksualiteit, dat wil zeggen het ‘praktiseren’ ervan.

Na het vrijdagmiddaggebed – waarbij de godvrezende burgers opnieuw hel en verdoemenis voor ogen werd gehouden – trok een woedende menigte eerst naar het huis waar de ‘bruiloft’ was gevierd, om daar een ravage aan te richten én om de aanpalende juwelierswinkel te plunderen, aangezien dit de nering was van de huiseigenaar, van de man dus die dit huis aan sodomieten had verhuurd. Daarna trok de meute, aangezwollen tot een paar duizend man, verder naar de woning van Fouad. Menigeen zwaaide daarbij met een kopie van het portret uit de krant Al Massae, van mening dat dat Fouad zou zijn, of anders diens bruid, waarbij men kreten scandeerde à la ‘God sta ons bij!’ en ‘We willen bloed zien!’ Fouad, vrezend dat hij gelyncht zou worden als men hem te pakken zou krijgen, verliet zijn huis schielijk via een achterdeur, zette het op een lopen en wist heelhuids een politiepost te bereiken. Terwijl hij daar dan ook maar meteen werd ingerekend, plunderden zijn verontwaardigde medeburgers zijn huis, om dat met onder meer enkele buitgemaakte kratten bier weer te verlaten. Fouad zit hangende een inmiddels lopend onderzoek nog altijd vast, evenals zes andere feestgangers, op wie de meute niet minder belust was, en die hun heil eveneens bij de sterke arm zochten. Het tiental door de ordepolitie in de kraag gevatte vandalen en dieven werd dezelfde dag nog vrijgelaten.