De student die het bericht stuurt is ondergedoken nadat een protest tegen een nieuwe onderwijswet in Myanmar verleden week met bruut geweld werd neergeslagen. Velen sloegen op de vlucht en de politie kamt nu steden en dorpen uit om hen te vinden. De angstige lange nachten waarin elk geluid klinkt als het gestamp van laarzen van agenten, wordt de student bijna te veel.

Maandenlang al protesteren studenten tegen de onderwijswet die volgens hen de academische vrijheid beperkt, weinig autonomie geeft aan universiteiten en is opgesteld zonder dat zij daar inspraak in hadden.

Tijdens een protestmars naar Yangon werden de studenten twee weken geleden in het dorpje Letpadan, nog zo’n 140 kilometer van hun doel verwijderd, door de politie tegengehouden. Onderhandelingen met de autoriteiten liepen op niets uit en na een week wachten op straat in de brandende zon, besluiten de studenten dat ze hoe dan ook naar Yangon vertrekken.

Het is op die dag dat het vreedzame protest zich ontwikkelt tot een veldslag. Studenten worden naar ambulances gedragen, oververhit, uitgeput en in shock, terwijl anderen zich duwend een weg proberen te banen door rijen met agenten. ‘We willen democratisch onderwijs!’ schalt het door megafoons. Boos en in tranen zetten de studenten hun strijd voort.

Wanneer er arrestatietrucks gesignaleerd worden neemt de spanning toe. Als kort daarna een flesje water door de lucht richting de agenten vliegt, zetten die de aanval in. Met geheven knuppels stormen ze op de studenten af, die als ratten in de val zitten. De politie slaat er meedogenloos op los en bij bosjes worden de studenten gearresteerd en afgevoerd. Verloren slippers resten als het stof is neergedaald.

De weinigen die weten te ontsnappen zitten nu ondergedoken. ‘Alles is gevaarlijk’, gaat het bericht van de schuilende student verder, ‘maar ik probeer sterk te zijn’. De Birmese bevolking is woedend over het buitensporige geweld van de politie. Velen zien dit optreden als een bevestiging dat er weinig is veranderd sinds de generaals hun legeruniformen verwisselden voor longyis of traditionele sarongs, en de onvrede neemt toe.

Een student die meedeed aan de demonstratie ziet het somber in. ‘Ik ben bang dat ze al besloten hebben de democratische transitie niet door te zetten.’