Rome – Ze verschijnt op de derde van elke maand, de huilende Madonna van Trevignano, een plaatsje aan het meer van Bracciano op zo’n vijftig kilometer van Rome. Niemand weet hoe haar verschijning in z’n werk gaat, behalve de vrouw die haar boodschappen ontvangt. Zij heet Gisella Cardia, een 53-jarige vrouw uit Sicilië, ‘voormalig ondernemer in keramiek’, veroordeeld voor frauduleus faillissement, de rechtszaak loopt nog in hoger beroep. In de tussentijd is ze voor de busladingen gelovigen die naar Trevignano komen het medium naar het hogere geworden.

Sinds vijf jaar ontvangt zij boodschappen voor de mensheid van Maria, die zij deelt met de menigte die zich op iedere derde van de maand op de vlakte hoog boven het meer verzamelt. Het is een schitterend uitzichtpunt, een stuk grond dat Gisella Cardia al bezat en waarop nooit iets gebouwd mag worden, omdat het deel uitmaakt van een natuurreservaat. Maar de grote houten schuifpoort die de toegang voor ongelovige nieuwsgierigen belemmert is gloednieuw. Twee vrijwilligers staan aan de poort en controleren wie naar binnen wil. ‘U ziet er niet uit als een journalist’, zeggen ze tegen twee vrouwtjes die met hun Fiatje voor de poort staan te wachten. Journalisten zijn het volk van de duivel en mogen niet naar binnen.

Op de vlakte wordt hevig gebeden voor het beeld van Maria en een ander beeld van de gekruisigde Jezus. ‘De Madonna van Trevignano’ is een bedevaartsoord waar troepen gelovigen uit binnen- en buitenland op afkomen, alhoewel de kerk haar tranen nog niet heeft erkend. Op 7 maart kondigde de bisschop van Civita Castellana aan dat er een kerkelijk onderzoek wordt ingesteld, maar zoiets kan jaren duren. De kerk is zuinig met officiële erkenningen van Maria-openbaringen. Zo wordt het bedevaartsoord van de huilende Madonna van Medjugorje in Bosnië en Herzegovina waar jaarlijks een miljoen gelovigen op afkomt wel getolereerd, maar niet erkend.

‘Het is voldoende dat een plek een bepaalde reputatie opbouwt om gelovigen te trekken’, zegt hoogleraar sociale psychologie Lorenzo Montali. Huilende Madonna’s zijn van alle tijden in Italië, zie de scène uit Fellini’s La dolce vita (1960) waarin een hysterische menigte zich verzamelt rond twee kleine kinderen die haar zouden hebben gezien. Huilende Madonna’s zijn ook een business, zoals te zien is op de website ‘La regina del rosario’.