New Delhi – Het is de laatste dag van ‘odd/even’, zoals de Delhiïeten de nummerbordenproef tegen de luchtvervuiling noemen. Dagelijks mogen alleen even of oneven nummerborden de straat op. Op straffe van een zware boete: 2000 roepies, 27 euro – een vermogen in India.

Toch staat bij het stoplicht een auto met een verkeerd nummerbord. Een kleine gedeukte Maruti Suzuki. De chauffeur is een vrouw. ‘Wij vrouwen zijn uitgesloten van de maatregel’, zegt ze, verontschuldigend. Een man in de auto naast haar draait driftig zijn raampje naar beneden. ‘Het is een schande. Kan ik er wat aan doen dat ik als man ben geboren? Maar ík kan de helft van de week niet met de auto naar mijn cliënten.’ ‘Ze zijn misschien bang dat we worden verkracht als we de bus moeten nemen’, antwoordt de vrouw schuchter.

Het is een verwarrend bestaan, vrouw zijn in India. Het land kent als enige ter wereld een geheel vrouwelijke special forces-eenheid, en India wordt door haar inwoners liefkozend Bharat Mata genoemd – Moeder India. Maar in menig huishouden krijgen meisjes slechter te eten dan hun broers omdat voor hen later een bruidsschat moet worden betaald.

Deze week bleek weer eens hoe onnavolgbaar India met vrouwen omgaat. Opeens werden vrouwelijke bestuurders met een kind in de auto, of met alleen vrouwelijke passagiers, uitgezonderd van de gevreesde verkeersinperking. Tegelijkertijd werd bekend dat de advocaat van een vrouwengroep honderden telefonische bedreigingen had gekregen. Van mannen. Er werd onder meer gedreigd zijn huis op te blazen.

Blinde woede, moordneigingen. Want de groep is bezig met een veelbelovende zaak bij India’s hoogste gerechtshof om vrouwen toegang te laten verkrijgen tot een van de belangrijkste hindoeheiligdommen, de Sabarimala Tempel. Vrouwen ‘in de reproductieve leeftijd’ mogen de tempel niet in, omdat het gegeven dat ze menstrueren hen onrein zou maken. Indiase vrouwen protesteerden massaal met de Twitter-hashtag #happytobleed.

Vrouwen in de tempel, dat zou een teken zijn voor India’s modernisering. Snel op zoek naar nog een vrouwelijke bestuurder; er is nog zo veel te vragen en de wachttijd voor het stoplicht is kort. Maar hoe ik ook zoek, het lukt me niet nog een vrouw te vinden. Een vrolijke verkeersagent (m) heeft de verklaring: ‘Onze vrouwen zijn uitstekende chauffeurs. Maar ze zijn veel te slim om met de auto de drukte in te gaan. We hebben hier een modern metrostelsel, met aparte vrouwenrijtuigen. Zou ik ook wel in willen.’ Zijn grijns splijt zijn gezicht bijna doormidden.