Nu ken ik al mijn hele leven mensen met een grote behoefte aan meer informatie. Sommige wetenschappers hebben het. Patiënten aan wie niks verteld wordt, hebben het. Schoolkinderen lijden eronder. Fervente lezers willen bijblijven. Bezoekers van beurzen, studenten, ach, ik ken er zoveel.
Mijn kat heeft stress als hij in een auto zit. Mijn hond heeft stress als hij niet op tijd te eten krijgt. Sommige mensen hebben stress door hun gewone werk, andere als ze het te druk hebben.
Eigenlijk ben ik de enige die nooit last van stress heeft. Als mijn paspoort even zoek lijkt te zijn bij een ministerie, ala. Als ik het druk heb, lekker. Als ik meer informatie krijg dan goed voor me is, okee. Als mijn tafel zo vol stukken komt te liggen dat ik niet meer uit het raam kan kijken, gooi ik zonder enig gewetensbezwaar alles weg.
Stress vind ik een modewoord. Ik heb een keer meegemaakt dat een dierenarts over een kat zei: dit is een duidelijk geval van stress. Nou ja.
Maar ik voel me vandaag ook een beetje gespannen. De uitslag van de verkiezingen in Oostenrijk benauwt me intens. Die Haider heeft gewonnen met zijn rechts-nationalistische partij.
Zaterdag hield ik nog een toespraakje voor de jaarlijkse reünie van het Verenigd Verzet en de oud-Spanjestrijders. We hebben ze nog even hard nodig als toen.