Soms vragen uitgevers na enige tijd voor een tweede keer aandacht voor een boek dat volgens hen niet de aandacht heeft gekregen die het verdient. Nu vinden alle uitgevers dat hun boeken niet de aandacht krijgen die ze verdienen, maar heel soms zit er wel iets in.
De dichtbundel Schuldsanering van Henk van der Waal werd door zijn uitgever opnieuw onder de aandacht van de media gebracht toen het een paar maanden angstwekkend stil was gebleven. Ten onrechte, misschien. Misschien ook niet.
Schuldsanering is in elk geval een interessante bundel. De titel is niet direct wat we ‘poëtisch’ noemen, en ook de inhoud van de bundel past niet zomaar in het vakje poëzie as we know it: Henk van der Waal schrijft opvallende poëzie doordat hij heel bewust aandacht besteedt aan het typografische uiterlijk van zijn gedichten. De lengte van de regels kiest hij zodanig dat het gedicht een geometrische vorm krijgt. Bijvoorbeeld:
Sinds jij
het vocht van
nachtdoorstraalde
ogen en de onophoudelijke
ontboezeming van de roerseling
van mijn buik met je stem
bezwoer en de woordzee
onbedaarlijk naar
me op begon te
zwepen,
enzovoort. Van der Waal laat enkele gedichten eruitzien als een vierkant dat op één punt staat, een soort bromtol, of als een log blok.
Het nadeel van die grote aandacht voor de vorm is dat de poëzie iets verkrampts krijgt. Toch is het leesbaar wat de dichter schrijft, al is het alleen maar omdat hij de passie en de liefde tussen twee mensen op een tedere manier weet te verbeelden. Daarbij is de schuld het centrale thema, «de tergende schuld, die mij steeds de voet/ heeft dwars gezet, in het/ verlopende verlangen/ vervolmaken,// dat als een zoete regen neer zal dalen op al de wreedheid die zich/ buiten zinnen in mij heeft verzameld».
De taal, de «woordzee» van de dichter is het instrument waarmee hij zijn schuld eventueel kan inlossen. Daartoe moet hij kleine systeempjes van taal construeren, waarin alles op zijn plaats zit. De dichter als ingenieur. Henk van der Waal veegt het woordgruis van de alledaagse taal weg, en zet er zijn fijn gestructureerde taalconstructies voor in de plaats. Op een manier die we in Nederland zelden zien.