De islam roept in het politieke en publieke debat bovenal angst en verwarring op. Angst, vooral bij rechts, over de dreigende islamisering van Nederland, over de onoverbrugbare kloof tussen het archaïsche woestijngeloof en onze westerse waarden en verworven vrijheden als het recht om niet te geloven, homoseksualiteit en vrouwenemancipatie. Verwarring, vooral bij links, dat moslims lang als een kwetsbare minderheid zag en de kwalijke aspecten van hun geloof omfloerst benaderde of wegpoetste.
De Groene Amsterdammer kijkt deze week in een extra dik nummer nuchter naar de islam in Nederland. Zoals Nederlandse bedrijven halal eten ook meer zien als handel dan als religie, zonder een moreel oordeel te vellen. Niet het sentiment, maar de feiten en de geleefde werkelijkheid, daar is het ons om te doen. In verschillende artikelen gaan we in op de vraag hoe Nederlandse moslims de islam beleven, welke rol de godsdienst (nog) in hun leven speelt en hoe zich dat verhoudt tot onze liberale democratie. In het verhitte debat over de islam dreigt de geleefde werkelijkheid van moslims in Nederland al te snel uit het zicht te verdwijnen - de hervormers én orthodoxen, feministische moslima’s én bekeerlingen, imams én afvalligen die in dit nummer aan het woord komen, laten zien hoe veelvormig - en soms moeizaam - die werkelijkheid is.