Uit een recente enquête onder achthonderd kijkers/luisteraars bleek dat 39 procent van hen kunst en cultuur associeerde met de Avro – veel meer dan dat bij andere omroepen het geval was. De Avro (opdrachtgever van die enquête) is daar trots op en dat siert de Algemene omdat ze die specifiek publieke taak kennelijk belangrijk vindt. Dat beeld is haar ook gegund, gezien programmering op het gebied van beeldende kunst en serieuze muziek; gezien Close Up, documentairereeks over alle kunsten; en gezien Allemaal theater en, sinds zondag, Allemaal film, wandelingen aan de hand van Jeroen Krabbé door de vaderlandse geschiedenis van die twee kunsttakken. Maar de uitslag zegt meer over imago dan over reële programmering. Zo is het curieus dat ncrv en vpro met 21 procent de tweede plaats delen, waarmee de ncrv zwaar overschat (wat doen die in hemelsnaam aan kunst?) en de vpro zwaar miskend wordt. Maar de score van de nps slaat alles: 13 procent associeert nps met kunst en cultuur en je vraagt je af hoe ze aan die respondenten zijn gekomen en waar die mensen naar kijken. In elk geval niet naar kunstprogramma’s en dientengevolge niet naar de nps. Zelfs kunsthaters onder hen weten kennelijk niet eens waarom ze de nps mijden. Daarom wat nps-voorbeelden van ‘net geweest’ en ‘op komst’.
Literatuur: tien schrijversportretten zond de nps recent uit. Herhalingen, maar terechte, want er waren juwelen bij, afkomstig uit het archief van die onvolprezen (helaas gekortwiekte) documentairereeks Het uur van de wolf waarin alle vormen van kunst aan de orde komen – zwaarder maar ook lichter, zoals popfotograaf Kees Tabak (zondag) en zangeressen Ellen ten Damme (zondag 7 oktober) en Izaline Calister (zondag 25 november). Wat serieuze muziek betreft is de nps onbetwist tv-kampioen: de bloeitijd van de Nederlandse Opera is dankzij de nps ook te genieten voor wie de Amsterdamse Amstel te ver en/of de kaartjes te duur vindt – van de allereerste, Monteverdi’s Orfeo tot Tan Duns Tea. Daarnaast heeft de nps de goede gewoonte concerten niet alleen te registreren, maar er ook voorafgaand documentaires aan te wijden, waarin uitvoerenden en andere kenners enthousiasmerend tekst, context en uitleg geven. Dat docu en concert niet op dezelfde dag worden uitgezonden en dat het laatste in de randen van de nacht wordt geprogrammeerd is helaas gevolg van hogere omroeppolitiek.
Vanaf 22 september komen ook popliefhebbers zaterdags late night aan hun trekken: te beginnen met Coldplay (waarvan de muziek een rol speelt in de geweldige roman Kalme chaos van Sandro Veronesi). Verder Krezip, festivalverslagen en De nacht van de popmuziek op 6 oktober. Vanaf 14 oktober gaat Candy Dulfer zondags op bezoek bij zes jazzcollega’s. Van serieus tv-drama is de nps samen met Vara en vpro hofleverancier. Zo wacht ons in november hun gezamenlijke grote serie Stellenbosch, komt er een nieuwe reeks One Night Stand en is de nps er als enige voor verantwoordelijk dat er in Nederland korte films worden gemaakt: Kort. Ten slotte dans, die meest televisiegenieke aller podiumkunsten, bijna uitsluitend dankzij de nps te zien. Deze herfst doet de nps er uitzonderlijk veel aan, met als zwaartepunt de 75ste verjaardag van Hans van Manen. Op 17, 23, 24 september en 1 oktober registraties van een aantal van zijn balletten. Op zondag 30 september live verslag van het Hans van Manen Festival in Carré. Plus Dans in een kastje, documentaire over het werk dat Van Manen zelf voor de televisie maakte en over het belang van camera en video in zijn choreografieën. De nps-score dus 13 procent – het moet niet gekker worden.