Statistieken laten zien dat zestig procent van de mensen die het spel gedownload hebben het dagelijks gebruiken. Een van die gebruikers kreeg de afgelopen weken nationale aandacht. Omari Akil, een jonge schrijver uit North Carolina, schreef een artikel op bloggersplatform Medium met de titel ‘Waarschuwing: Pokémon Go is een doodstraf als je een zwarte man bent’. De blogpost ging viral en werd opgepikt door grote media als The Huffington Post, Vox en npr. Hij schrijft: ‘Ik bracht minder dan twintig minuten buiten door. Eén minuut deed ik mijn best leuk en niet bedreigend over te komen terwijl ik langs een nogal zichtbaar bezorgde witte vrouw liep die op weg was naar de bushalte. De overige veertien minuten was ik afgeleid van het spel door gedachten aan het ontelbaar aantal zwarte mannen dat in aanraking is gekomen met de politie omdat ze er verdacht uitzagen of aan wat iemand met een legaal vuurwapen zou kunnen doen als ik drie of vier keer langs zijn raam zou lopen op zoek naar een Jigglypuff.’
Hoewel er geen cijfers beschikbaar zijn over hoeveel zwarte mensen er zijn aangehouden terwijl ze Pokémon Go speelden, is het punt dat Akil maakt aannemelijk. Zwarte mannen worden veel vaker aangehouden voor zogenaamd verdacht gedrag dan andere bevolkingsgroepen in de VS. Onderzoek van Stanford University laat zien dat de politie in North Carolina, de staat waar Akil woont, bijna twee keer zo vaak de auto van een zwarte bestuurder doorzoekt dan die van een witte bestuurder. Ook al vindt de politie vaker illegale goederen in die van witte. Het is slechts één van vele bewijzen dat politieagenten zwarte Amerikanen eerder als ‘verdacht’ zien. Om nog maar te zwijgen van politiegeweld tegen zwarte Amerikanen, bijvoorbeeld in Baton Rouge en St. Paul, in dezelfde week dat Pokémon Go uitkwam.
Of in de woorden van Omari Akil: ‘Door Pokémon Go enthousiast te spelen breng ik mijn leven in gevaar. Laten we het maar op de extreem lange lijst zetten van dingen die witte mensen kunnen doen zonder angst om dood te gaan, terwijl zwarte mensen realistisch en behoedzaam moeten zijn.’