Rome – Geen mercatini natalizi, de kerstmarktjes met glühwein dit jaar, waar de Italianen zo gek op zijn: Duitslandje spelen in Italië. En geen christmas shopping, waar ze ook zo gek op zijn: Amerikaatje spelen in Italië. Honderd procent authentiek Italiaans is met zo veel mogelijk familieleden rond een afgeladen kerstdis zitten. Niet ’s avonds, maar voor de pranzo, de kerstlunch, op Eerste Kerstdag. Wie voor de kerstpranzo niet met minstens tien man rond een tafel zit, is een zielig mens in Italië. Maar dat mag ook al niet dit jaar. Hooguit zes man, wat voor veel families gaat betekenen dat alleen opa en oma er nog bij kunnen. Niet de vrolijke invasie van familieleden uit alle windstreken die honderden kilometers overbruggen om maar in de geboortestreek Kerst te kunnen vieren met la famiglia.

Hoogstwaarschijnlijk is heel Italië dan oranje, zo niet rood, wat betekent dat er niet van regio naar regio kan worden gereisd. Dus niet de studerende kinderen uit Milaan, Bologna of Rome, die hun sponsors in het diepe zuiden – de ouders en grootouders – komen verblijden met hun aanwezigheid. En zelfs niet eens de traditionele kerstfilm van Christian De Sica. Vacanze di Natale (Kerstvakantie) heten ze altijd, en alleen aan het nummer erachter zie je dat alweer een jaar is verstreken. De eerste kwam uit in 1983, en ze gaan altijd zo’n beetje hetzelfde: een groep olijke mannen op leeftijd die ergens in den vreemde Kerst gaat vieren, er gaat van alles mis, uiteindelijk is de conclusie: nergens is het fijner dan in Italië, en dan al helemaal met Kerst. Maar geen De Sica dit jaar.

En om de hoop op feestvreugde helemaal plat te slaan, heeft de regering van Giuseppe Conte óók nog besloten dat het skiseizoen vooralsnog niet doorgaat. Dat besluit moest nu worden genomen, want om op de 3200 kilometer Italiaanse skipiste in de Dolomieten voldoende opgespoten sneeuw voor de kerstvakantie te krijgen, moest nu worden begonnen. Premier Conte heeft besloten dat er niet gespoten gaat worden, en hij doet een appèl op alle Europese landen om hun burgers thuis te houden. ‘Wat rest ons nog?’ schrijft de éminence grise van de journalistiek Corrado Augias in la Repubblica, ‘het mooiste land ter wereld. Stap over uw drempel, kijk om u heen, maak een wandeling, en zie ineens: hiervoor deed Goethe het.’