De SP gaat niet meeregeren. De informateur heeft wat rondgepraat met de socialistische partij en de eventuele andere twee betrokken partijen, het CDA en de PvdA, en de verschillen blijken toch wat groot.
Goh.
Het CDA, net iets groter dan de Partij voor de Dieren, vindt het ingewikkeld praten met een club die heel graag de uitkeringen wil verhogen. Terwijl de christen-democraten nu juist jarenlang hebben verkondigd dat minder geld op de bankrekening mensen eerder aan het werk brengt. De rode polonaise gaat dus nog even niet door. Al wil SP-leider Jan Marijnissen nog best iets beginnen met de Partij voor de Dieren.
PvdA-leider Wouter Bos vond het jammer. Zei hij. Ook Marijnissen vond het naar dat de besprekingen mislukt waren. Zei hij. Hoe serieus zullen we deze rouw nemen?
Bos zag toekomst in de samenwerking met de SP. Hij had graag serieus willen onderhandelen. Te vrezen valt dat de goudeerlijke Bos heel even jokte. Bos wordt vermoedelijk liever morsdood en in een leren broek zonder billen bij de jehova’s gevonden dan met de Socialistische Partij in één regering. Wat hij bedoelde te zeggen is: ik had graag aan de onderhandelingstafel met de SP gezeten, om ze op een verschrikkelijke manier het vel over de oren te halen bij het maken van grotemensenbeleid. Om ze te laten kiezen tussen ofwel het papier met al hun idealistische plannetjes erop langzaam opeten, zonder zout, en dan leuk meeregeren. Ofwel afhaken bij de onderhandelingen, waarop het volk van Nederland kan zien dat deze protestclub helemaal geen verantwoordelijkheid wíl dragen. Dán had de partij van Bos alvast wat terrein teruggewonnen op de oprukkende rode horden uit Oss.
Marijnissens spijt is de jammerklacht van de ene voetbaltrainer over de jarenlange schorsing uit de Europese competitie van de andere club. Hij weet nu al dat hij de komende jaren de onbetwiste oppositieleider in het parlement zal zijn. Want als Bos verstandig is, gaat hij in de komende regering zitten – gesteld dat er een coalitie te vormen is. Alleen dan kan hij, net als Wim Kok eerder deed, het staatsmanschap opbouwen dat een partijleider in de Tweede Kamer nu eenmaal niet voor elkaar krijgt. En binnen de PvdA is vervolgens niemand te verzinnen die opgewassen is tegen de wit and charm van de Osse voorman. De mensen direct na Bos zijn aardige lui, altijd een motietje klaar en steevast op weg van de ene spreekbeurt naar de andere partij-meeting, maar tot nader order ook: keurige bureaucraten. Voer voor de worstmachine.
Had de SP in de regering gezeten, dan had Marijnissen vervelende keuzes moeten maken – een opvolger aanwijzen, vieze handen krijgen door ongemakkelijke besluiten. Nu kan hij langs de zijlijn bouwen aan zijn cluppie, mopperen over voedselbanken als schendingen van mensenrechten, Nederland blijven vertellen dat het niets met de buitenwereld te maken hoeft te hebben. Ooit vond Marijnissen Joop den Uyl een rechtse smeerlap – vandaar de oprichting van de SP. Inmiddels werpt hij zich op als de hoeder van Den Uyls erfenis. En Bos? Marcel van Dam slaagde er rond het recente AOW-drama al in hem de erfenis van Willem Drees te ontfutselen, en er blijft Bos de eerste tijd inderdaad weinig anders over dan in de voetsporen van Wim Kok proberen te raken.