Mijn broer kwam op zijn sloffen de woonkamer binnenstormen, de hete koffie morste over zijn handen, hij keek geschrokken. ‘Wat is er?!’ vroeg hij. ‘Heeft Nederland gescoord of zo?!’
Het was iets van tien uur ’s ochtends, het WK begon pas over vijf maanden – mijn broer en ik leven in andere werelden – maar het bleek dat ik geluiden had gemaakt die ik sinds Bergkamps 2-1 tegen Argentinië niet meer heb gemaakt, dus de verwarring was groot.
Nee: ik had op mijn telefoon zojuist de trailer van het nieuwe seizoen van Game of Thrones gezien (dat vanaf volgende week maandag wordt uitgezonden op betaalkanaal HBO) en was daar onwillekeurig, onbedoeld, juichende geluiden bij gaan maken.
Ik zag draken vuurspuwen, ik zag een ridder te paard met een lans op iemand af galopperen, ik zag een man in een arena met een soort zwaardstok sierlijke en gevaarlijke sprongen maken, ik zag het leger van bevrijde slaven van khalisi Daenerys Targaryen op een imposante stad af lopen, ik zag belegeringen en monumentale beelden, ik zag zwaarden en paarden en mooie vrouwen die lelijke dingen zeiden – en ergens in die 1 minuut 43 dat de trailer duurde werd het me blijkbaar te veel en begon ik ‘Jajajajajaaa!’ te roepen. Blijkbaar.
De Groene heeft nooit echt uitgebreid over Game of Thrones geschreven en met welk plezier ik ook naar die serie kijk, ik heb ook nooit echt die behoefte gehad. Game of Thrones leent zich niet echt voor een kritische lezing, het is geen serie zoals Mad Men of Girls die je eindeloos kunt duiden, of op verschillende manieren kunt interpreteren. Het is het verhaal, de avonturen, het spektakel, Stark versus Lannister, de Nightwatch versus de Wildlings, Daenerys versus De Wereld – meer is er niet. Zouden de acteurs dit nu moeilijke rollen vinden? De emoties zijn zo groot, de gebeurtenissen zo obsceen.
In aanloop naar seizoen vier keek ik dus nog eens lekker seizoen drie, dat pas op Blu-ray is verschenen. Hierbij dus geen kritische lezing of duid-festijn, maar gewoon wat opmerkingen van een fan.
1 Het gehele eerste seizoen was een aanloop – wanneer Ned Stark wordt onthoofd (in de laatste aflevering) door de puberkoning Joffrey begint de burgeroorlog pas waar het hele tweede en derde seizoen door in beslag wordt genomen. Dat maakt van seizoen drie een slotseizoen, want bij de dood van die arme, arme Robb Stark eindigt het verzet van de Starks. Wat maakt dat van seizoen vier?
2 Het heftigste moment in seizoen twee, en waarschijnlijk het meest memorabele tv-moment van 2012, was dat de ‘Rode priesteres’ Melisandre (toch maar mooi Carice van Houten) een geest baart. Ja letterlijk: ze baart een geest, die vervolgens een van de troonpretendenten vermoordt en in het niets oplost. Het was het heftigste niet alleen vanwege de lekker vettig in beeld gebrachte bevalling, maar omdat je de magie of bovennatuurlijke krachten waar zo lang op gezinspeeld wordt ineens vol te zien krijgt. In seizoen drie zit ook zo’n ‘Waaaat?’-moment, als een van de ‘Brothers without Banners’ in tweeën wordt gekliefd door Lannisters huurling The Hound – en vervolgens weer tot leven wordt gewekt. Waaaat?
3 Veruit de saaiste, en meest overbodige verhaallijn (hij zit ook niet in de boeken, alleen in de serie) is die van Théon Greyjoy, die aan het einde van het tweede seizoen gevangen wordt genomen en wiens hele verhaallijn in dit derde seizoen eruit bestaat uit dat hij gemarteld wordt door een onbekende sadist, steeds grover, steeds gruwelijker. Alsof de makers nog eens willen benadrukken hoe slecht de mens is, iets dat toch in alle andere verhaallijnen ook wel duidelijk was.
4 Is er iets mooier dan naar Charles Dance kijken, de acteur die de patriarch van de Lannisters speelt? Zijn kop, zijn stem, zijn gravitas. Eind seizoen één zien we hem voor het eerst, terwijl hij een hert vilt. Geweldige manier om een personage te introduceren. Hij is het enige personage dat altijd het overzicht heeft op de gebeurtenissen, de enige persoon wiens volharding geen twijfel kent.
5 Beste vrouwelijke moment (Game of Thrones wordt nog wel eens verweten iets te vrouwonvriendelijk te zijn): Daenerys zorgt er in slavenstad Astapor voor dat ze de assistente van de grootste slavenkoopman cadeau krijgt. Ze waarschuwt haar dat een leven met haar gevaarlijk kan zijn. ‘All men must die’, zegt de slavin, gedienstig. ‘But we are not men,’ antwoordt Daenerys. De opgetrokken wenkbrauw van de slavin als reactie is het eerste stukje menselijk gedrag dat ze zichzelf toestaat in jaren. Bevrijding loert.
6 Ik kan nog steeds niet naar ‘the Red Wedding’ kijken. Ik word nog steeds helemaal crazy als de deuren van de grote zaal van lord Greymure dicht gaan, de feestende Starks van niets weten terwijl die verdachte minstrelen op het balkonnetje The Rains of Castamere zingen, een lied dat de overwinning van de Lannisters (Starks rivalen) op een opstandige heer bezingt. De Starks zijn de goedaardigste familie van de serie, een George RR Martin (de schrijver en bedenker) lijkt niets leuker te vinden dat ze een zo onaardig mogelijk einde te geven, maar dit massagraf slaat alles.
7 Maar hoe mooi is de tekst van The Rains of Castamere wel niet?
And who are you, the proud lord said,
that I must bow so low?
Only a cat of a different coat,
That’s all the truth I know.
In a coat of gold or a coat of red,
a lion still has claws,
And mine are long and sharp, my lord,
as long and sharp as yours.
And so he spoke, and so he spoke,
that lord of Castamere,
But now the rains weep o’er his hall,
with no one there to hear.
8 Zoals de wapenspreuken van de verschillende huizen ook al zo mooi zijn, natuurlijk het immer omineuze ‘Winter is coming’ van huize Stark, maar vooral het impliciet dreigende ‘We do not sow’ van de Ironborn. We zaaien niet, met andere woorden: we oogsten wat jij zaait.
9 Eigenlijk mis ik de Dothraki wel, de rondtrekkende, plunderende paardenstam waar Daenarys ooit koningin van was (seizoen één). Niet omdat ze echt interessante personages opleverden (domme spierbundels ten slotte), maar omdat hun fictieve taaltje zo lekker klonk en ik het na afloop van zoveel afleveringen tegen mezelf begon te praten. ‘Khal drogo wakka wakka.’
10 Laat seizoen 4 maar beginnen aub.
Seizoen 3 van Game of Thrones is net verschenen op dvd, € 39,99. Seizoen 4 is vanaf 7 april, elke maandagavond om 20.30 uur, te zien op HBO Nederland.