Landsadvocaat Hermans bracht in dat het inleveren van een kopie pas in allerlaatste instantie door Tweede-Kamerlid Ella Kalsbeek aan het wetsvoorstel was toegevoegd en dat de tekst door het late uur nogal slordig was geformuleerd, maar dat het wel de bedoeling van de wet was aan het niet-inleveren van een kopie het anoniementarief van zestig procent korting te verbinden. Dit mocht van hem overigens geen sanctie heten, dit was slechts een ‘administratieve maatregel’. En evenmin, zei hij, is de wet bedoeld om illegalen het werken onmogelijk te maken, zoals Derks vreest; het gaat er alleen maar om fraude te bestrijden.
De tweede advocate van Jos Derks, Nannie Bax, kwam subsidiair met een meer principieel betoog. Volgens haar is het opleggen van een zo zware boete in strijd met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, dat gaat over het beginsel van evenredigheid tussen schuld en straf. Zij beargumenteerde dat een dergelijke hoge boete via de belastingen wel degelijk een sanctie is en dus aan artikel 6 van het vedrag kan worden getoetst. Zij betoogde dat het anoniementarief niet in overeenstemming is met de vereisten van artikel 6 en derhalve buiten toepassing moet worden gesteld.
Volgens Bax heeft de zaak van Jos Derks een ‘welhaast absurdistisch karakter’. Derks heeft zich namelijk meer naar de geest van de wet gedragen dan menig ander. Hij heeft zijn ID-bewijs laten zien en de werkgever en de fiscus weten duidelijk wie hij is en hebben hem altijd weten te vinden als hij belasting moest betalen: ‘Mij dunkt dat het Kafka’s fantasie te boven zou zijn gegaan om zo iemand te bestraffen met een sanctie, laat staan een dergelijke zware sanctie.’
De uitspraak is op woensdag 6 december. De advocaten zien de uitslag met vertrouwen tegemoet en bereiden reeds nieuwe zaken voor.
In Den Haag wil nu ook een groep illegale werknemers die altijd trouw belasting en premies heeft betaald en die nu met zestig procent wordt gekort, de staat een proces aandoen.