We schrijven de officiële opening van de VVD-campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen in schouwburg Musis Sacrum in Arnhem, en de liberalen zetten inderdaad een show met een hoog Endemolgehalte neer. De muzikale omlijsting is in handen van de bekende student-troubadour Guus Meeuwis en zijn band Vagant, vooral bekend van de monsterhit ‘Het is een nacht’. De bebrilde Meeuwis werd door Paul de Leeuw reeds uitgeroepen tot de ‘muzikale lijstduwer van de VVD’. Helemaal stroken met de werkelijkheid doet dat niet. Als presentator Willem Bemboom er bij de vocalist naar informeert, zegt deze: ‘Hier binnen mogen jullie het wel zeggen, maar buiten houden jullie je mond!’ De drummer van de band bekent later dat hij eigenlijk communist is.
Niettemin doet de studentenpop het meer dan goed hier in Musis Sacrum. Vooral de meezinger ‘Kedeng-kedeng’ (refrein: ‘kedeng-kedeng (6x), oe-oe!’) veroorzaakt extatische taferelen op de voorste rijen van de schouwburg, alwaar bijna de gehele partijtop van de VVD (Bolkestein, Dijkstal, Jorritsma, Zalm, Van Aartsen) aanwezig is. VVD-voorzitter Hoekzema schiet met elastieken benen en wild in het rond zwaaiende knuisten door het gangpad. Alleen Frits Bolkestein, vergezeld door Femke, houdt de knieën stokstijf tegen elkaar. Als enigen laten Frits en Femke de armen demonstratief kaarsrecht langs het lichaam hangen als Meeuwis het publiek inviteert tot brede wuifgebaren. Af en toe klapt Bolkestein plichtmatig mee met het treinritme van ‘Kedeng-kedeng’, maar iedere klap gaat systematisch zo ver uit de maat dat het makkelijk kan worden geïnterpreteerd als stil protest.
Toch zal Bolkestein er aan moeten wennen, want Meeuwis en Vagant zijn de komende weken nog diverse malen ingehuurd, terwijl ook het hier in Arnhem ten doop gehouden campagnelied van de VVD zijn wortels heeft in de hedendaagse lichte muziek. Het betreft hier een bewerking van Roxy Musics kraker ‘Let’s Stick Together’. De oorverdovende klanken gaan in Arnhem vergezeld van een videoclip van de belangrijkste protagonisten van de VVD, met Bolkestein nadrukkelijk geportretteerd achter The Guardian. Op karaoke-achtige wijze rolde de aangepaste tekst van het lied over het scherm. Het poëticale hoogtepunt - tevens een verkiezingsbelofte van formaat - luidt als volgt: ‘Wie onze taal beheerst/ Waar komt hij ook vandaan/ Wie Nederlands spreekt/ Vindt hier altijd een baan/ Let’s stick together!’
Tegen de tijd dat deze zinsnede uit de honderden VVD-kelen klinkt, verkeert mijn Duitse collega in een hysterische stuiptoestand en rolt over de vloer van Musis Sacrum, wantrouwig aangestaard door enkele liberale omstanders. ‘Beheers je’, bijt ik haar toe. ‘Liberalen zijn fijngevoelige mensen, snel op de tenen getrapt. Of had je liever een drie uur durende politieke tirade gehad, zoals bij jullie nog gebruikelijk is?’
Na het muzikale geweld is het tijd voor een ongedwongen talkshow onder leiding van Wim Bemboom. Bolkestein, Dijkstal, Jorritsma en Zalm geven hun mening over drie eminente leden van de parlementaire pers, die in het programma Netwerk cijfers hebben uitgedeeld aan divese politici en daarbij Bolkestein tot de beste uitgeroepen. Maar de journalisten Kees Lunshof (Telegraaf), Willem Breedveld (Trouw) en Max van Weezel (Vrij Nederland) komen hier niet goed weg. Lunshof, begrijpen we van Jorritsma, is net ‘een politiek vlindertje, die gaat alle kanten op’. Breedveld, vertelt Zalm, is niet meer dan ‘een dominee’, terwijl Van Weezel zijn naam volgens Jorritsma ‘alle eer aandoet’. Bolkestein, kennelijk tevreden met zijn uitverkiezing, doet er vergenoegd het zwijgen toe.
Spannend wordt het als presentator Bemboom het grootste mysterie van deze campagne ter sprake brengt: wil Bolkestein nu eigenlijk wel premier worden? Het vraagstuk houdt de hele VVD in spanning, maar weer is het antwoord lichtelijk verwarrend. ‘Ik ben beschikbaar’, zegt Bolkestein, maar hij haast zich eraan toe te voegen dat er genoeg andere geschikte kandidaten zijn. Na enig aandringen van Bemboom geeft Bolkestein schamperend toe dat zelfs Wiegel tot die groep behoort. ‘En ik ook!’ flapt Jorritsma er net even te enthousiast uit, hetgeen bij de mensen in de zaal enige afkeurende blikken genereert. Voorbode van een niets en niemand ontziende machtsstrijd?
Nog één keer dendert ‘Let’s Stick Together’ uit de boxen. Daarna begint Bolkestein aan de rituele signeersessie van het eigen werk. De exemplaren van Moslim in de polder, De engel en het beest, Woorden hebben hun betekenis en al die andere erkende Bolkestein-klassiekers vliegen als warme broodjes weg. ‘Frits is de enige die hier wat aan verdient’, sneert VVD-voorzitter Hoekzema vanaf de zijlijn. Bolkesteins chauffeur, tevens verkoopassistent, bestrijdt dit. De winsten worden keurig afgerekend bij de uitgever, en wat resteert gaat naar een charitatieve instelling. Hulde!