Een berichtje in de Leeuwarder Courant van 4 februari: ‘Vuilnisman vindt zwerver in afvalbak’.
‘Een Haagse vuilnisman heeft gisterochtend bij het Centraal Station een zwerver in een afvalbak gevonden. Net op het moment dat hij de kliko wilde leegkieperen in zijn vuilniswagen, voelde hij dat de bak zwaarder was dan normaal. Daarom opende de man de klep en zag hij tot zijn verbazing een zwerver liggen, die de vuilnisbak als slaapplek had gekozen. Hij haalde de politie erbij omdat de man verward overkwam. De zwerver kreeg een boete voor het veroorzaken van overlast.’
Een berichtje in Trouw, een dag eerder: ‘Vuilnisman vindt slapende zwerver in kliko’.
‘Een Haagse vuilnisman heeft een zwerver van een wisse dood gered. De dakloze had zich in de nacht van zondag op maandag genesteld in een kliko. Net voordat de bak werd geleegd, werd de klikoslaper ontdekt. Dat meldde de wijkagent in de Haagse wijk Overbosch maandag op Twitter. Het was de vuilnisophaler opgevallen dat de kliko nogal zwaar was. Hij opende de deksel en ontdekte de slapende zwerver. Die stapte uit, klopte zijn kleding af en vervolgde na een kort gesprek met de wijkagent zijn weg, de vuilnisman verbijsterd achterlatend. Volgens de wijkagent had de Haagse dakloze een “lucky day”. In de vuilniswagen zou de man zijn geplet.’
Het is toch het een of het ander: of de zwerver had een geluksdag of hij kreeg een boete. Of kan dat voor een wijkagent allebei tegelijk?
Iets anders. Het is inmiddels 16 februari en ik luister naar [Diskotabel](http://radio.omroep.nl/u/261027/?npoccskipwall=1&silverlight=&npocc=na&npornd=391022172)._ Het panel vergelijkt drie uitvoeringen van het tweede pianoconcert van Brahms. Na de eerste uitvoering van het eerste deel geeft de presentator een Twitter-bericht door dat zojuist is binnengekomen: ‘Als Brahms wist dat Diskotabel steeds vier minuten uit zijn tweede pianoconcert draaide, draaide hij zich in zijn graf om.’ Ik spits mijn oren, want ik vind dat een fascinerende uitdrukking.
Het valt niet te controleren of Brahms zich in zijn graf omdraait als hij weet hoe Diskotabel zijn cd’s vergelijkt. Dus dit bewijst niet dat hij zich zou ergeren. En wat zou hem eigenlijk tegenhouden: dat hij dit radioprogramma niet hoort of dat nu eenmaal niemand zich in zijn graf kan omdraaien? Maar stel dat Brahms dat wel zou kunnen: waarom zou hij dat doen als hij zich ergerde?
En dan: ik geniet er altijd van als ik me ergens aan erger. Zou Brahms het erg vinden om zich te ergeren? En hoe zwaar zou hij überhaupt tillen aan wat er op de radio gebeurt? Zijn er in het dodenrijk geen belangrijker dingen aan de gang?
Maar ik moet opletten: het Twitter-bericht heeft een vervolg. Het eerste bericht: ‘Als Brahms wist dat Diskotabel steeds vier minuten uit zijn tweede pianoconcert draaide, draaide hij zich in zijn graf om.’ Het tweede bericht, een minuut later: ‘Gelukkig doet Diskotabel het nog twee keer. Dan ligt hij weer recht.’
Nu volg ik het programma met extra aandacht. Opname A, opname B, opname C. Dan een ander stukje uit het pianoconcert. Eerst weer opname A, dan opname B, dan opname C. Erg mooi. En dan een derde stukje, ook weer A, dan B, dan C. Ik kies voor opname B: Emil Gilels, die Brahms laat swingen. Ik ben een fan van Gilels.
Maar ondertussen ben ik in gedachten ook op het Wiener Zentralfriedhof. Daar heeft Brahms 117 jaar in alle rust gelegen. En nu: om en om en om… Volgens mijn berekening ligt hij dan toch weer verkeerd, uiteindelijk. Krijgt hij nu een boete voor overlast? Of had hij een geluksdag?