LONDEN – De koningin en haar eega hebben besloten hun aanwezigheid te beperken tot het staatsportret aan de muur. Ze missen een stukje eigentijdse cultuur. Soberheid is kenmerkend voor een huwelijk op een Brits gemeentehuis. Steeds meer Britten trouwen buiten de kerk, een gegeven dat mogelijk verband houdt met het toenemend aantal scheidingen. In december 2003 trouwden mijn vrouw en ik in het Register Office in Catford, een ge bouw dat leek op een noodlokaal van een school. Drie weken eerder hadden we ons daar verloofd, waarbij we een samenvatting van onze levensloop moesten toevertrouwen aan een begripvolle dame met knotjeshaar. Vervolgens werden onze gegevens op het prikbord gehangen, waaronder onze beroepen en het adres waar mensen zich konden vervoegen om de bruiloft te verhinderen. Niemand zou zich melden.
Eigenlijk wilden we trouwen in een romantisch kerkje op One Tree Hill, maar daar was geen plaats. Het werd dus de Evelyn Suite in de gemeentelijke barak die naast het ziekenhuis aan Lewisham High Street ligt. Er bleken net genoeg stoelen te zijn om onze dertien gasten te huisvesten. Vanaf de beige muren keken Queen Elizabeth en de Duke of Edinburgh minzaam toe. De Superintendant Registrar en haar notulerende assistente voltrokken het huwelijk op routineuze wijze. Niet het omdoen van de ringen zorgde voor gespannen gegiechel, maar het plaatsen van de handtekeningen. Zowel getuigen als getrouwden moesten namelijk uitleggen waar de krullen, strepen en haaientanden voor stonden. Na een korte fotosessie stonden we een dik kwartier (inclusief het betalen van de rekening) weer buiten.