Vind ik. Jan Spierdijk, ex-chef kunst van De Telegraaf, vindt De Gooijer daarentegen ‘de slechtste acteur van het westelijk halfrond’. De Gooijers co- auteur De Jong typeerde Spierdijk op diens beurt als ‘een gereformeerde slijmerd’ die ooit, in hun beider Telegraaftijd, op het vervalsen van declaraties werd betrapt, waarna hij op de keien werd gezet. Het is relevante informatie, omdat De Gooijer en De Jong als wraak de mythe in het leven hebben geroepen dat Koos Tak naar hem, Jan Spierdijk, zou zijn gemodelleerd.
Hun wraakoefening had resultaat. Het feuilleton veroorzaakte zo veel maatschappelijke onrust dat mevrouw Spierdijk niet meer tegen de anonieme telefoontjes kon en de benen nam. En nu Spierdijks vermeende alter ego thans publiekelijk wordt vertoond, overweegt de ex-journalist, teneinde elke uiterlijke gelijkenis uit de weg te gaan, zijn karakteristieke baret voor een vilthoed in te ruilen. Het is allemaal tragisch tot tragikomisch, en het is vooral tamelijk onrechtvaardig, want Koos Tak en Jan Spierdijk - ik spreek hier als een Tak- en Spierdijkkenner - hebben niets met elkaar gemeen.
Koos Tak is een middelbare mislukkeling die niets uit zijn vingers krijgt, behalve zijn uit de vooroorlogse afleveringen van het christelijk weekblad De Spiegel overgeschreven reportages over het midwinterblazen en het fierljeppen. Jan Spierdijk was in zijn tijd echter een machtig man, chef-kunstredacteur van de grootste krant van Nederland, bevriend met Jacques Bloem en Kees Verwey, naar wie hij met zijn eigen auto-met-chauffeur werd vervoerd. 'Koos Tak was een zielige verslaggever', zegt Spierdijk (De Groene, 8 maart 1995). 'Ik ben nauwelijks verslaggever geweest en zeker niet zielig.'
Vervelend voor hem dat hij, via de televisieserie, andermaal voor lul dreigt te worden gezet. Terwijl Koos Tak in werkelijkheid is gemodelleerd naar... En dan vallen al snel de namen van journalistieke drankorgels als Herman Hofhuizen en Frits van der Molen. Ook allemaal mis. Wie de echte Koos Tak was wordt deze week in de Leeuwarder Courant onthuld door Conny Meslier, de weduwe van co-auteur Eelke de Jong. ‘Eelke had zo'n schrikbeeld van de oudere journalist die nog naar de VIP-room op Schiphol wordt gestuurd om een of andere oetlul af te halen. En Rijk was als de dood dat hij als acteur op zijn ouwe dag nog allerlei lullige rolletjes zou moeten spelen om het hoofd boven water te houden. Koos Tak is ontstaan uit hun angst - niet terecht, natuurlijk - zo'n verlopen, ouwe man te worden.’
Potztausend, niks Hofhuizen, Van der Molen, laat staan Spierdijk! Zij waren het zelf! Ik heb het betreffende kranteknipsel inmiddels naar Spierdijk opgestuurd, zodat hij eindelijk een effectief middel heeft zich het jennerige journaille van het lijf te houden.