Toen Jenny Diski een paar jaar geleden overleed was er een korte periode waarin haar naam verdrietig klonk, maar al gauw gebeurde het onvermijdelijke en leken die vier lettergrepen weer een klein grapje te vormen. Jenny Diski. Iets als een korte spreuk waarmee allerhande gedoe valt te bezweren. De in A View from the Bed verzamelde stukken en stukjes (essays, recensies, dingetjes) zijn allemaal even slim en lichtvoetig. Zo slim en lichtvoetig dat je al lezende merkt hoezeer je ervan opvrolijkt. Vaak brengt de titel al het genot van een koud washandje op een warm voorhoofd: ‘A slut’s slut’, ‘Larkin’s Lesbian Period’, ‘The Daddy of All Patriarchs’, ‘Did Jesus walk on water because he couldn’t swim?’
In ‘Reading the Labels on Marmalade Jars’ heeft Diski nog geen twee pagina’s nodig om het hele bestaan samen te ballen in iets wat luchtiger is dan een Viva-column over het bakken van soufflés. De eerste regels zeggen alles over wat voor mens we hier voor ons hebben: ‘I don’t believe in God. Actually, that’s putting it too fervently. I don’t think it’s very likely. I’d be surprised. But then I like surprises, so it’s possible I have an ulterior motive.’ Diski is iemand die alles met een grijns wantrouwt, niet in de laatste plaats zichzelf. Ze vertelt dat ze kort geleden in een deprimerend gesprek was beland over de Zin van het Alles. De vage kennis die ze sprak was van nature al geen vrolijke figuur, maar ook iemand die nog wat ongelukkiger werd bij de gedachte dat het leven geen doel zou hebben. ‘I wasn’t being confronted with great faith here’, schrijft Diski, ‘just someone hanging on by their toenails to what they thought of as something rather than nothing.’
De grote waarom-vraag is gevangen wind in de lege kamers van onze te ruim zittende breinen, denkt ze. Zelf hoeft ze maar de totale toevalligheid van alles te overdenken om in lachen uit te barsten. ‘As far as I can understand it, most of us are grasping at straws and those who are not grasping have got one clutched in their fist while along with the rest of us they take the tumble down Alice’s rabbit hole.’