Waar sport is, is journalistiek. En waar amateursport is, is amateursportjournalistiek. Amateursport-journalistiek. Soms amateur-sportjournalistiek. Heel soms zie je amateur-amateursport-journalistiek. Op maandag, als een deel van de bevolking over voetbalvelden heeft gedraafd terwijl anderen naar bos en plas reizen. Op de amateurvelden is het altijd spannend.
Onder het motto van ‘met scheidsrechter Van Loen haal je trainers, spelers, bestuursleden, kantinepersoneel en het publiek uit hun normale doen’ heeft de stadskraker DOS/Westerpark tegen FC Geel-Zwart/Amsterdam geen winnaar opgeleverd: 2-2. Een uitslag die mede tot stand kwam door scheidsrechter Van Loen die er zo zijn eigen regels op na houdt. De man stoort zich gewoon nergens aan, gaat gewoon zijn eigen gang en fluit gewoon zoals het hem uitkomt. Gevolg: veel irritatie bij de trainers, spelers, bestuursleden, kantinemedewerkers en het publiek dat er niets van begreep.
De heer Van Loen kon na afloop een flink ‘pak slaag’ krijgen van vooral de DOS/W-supporters die vonden dat hun club bestolen was door een aantal dwalingen van de arbiter. Gelukkig kwam het zo ver niet. Het aan de kook gebrachte water koelde snel af, waardoor de rust snel terugkeerde.
Geel-Zwart-trainer Guus Kuyt was niet te spreken over het warrige optreden van de onduidelijk fluitende leidsman. ‘Ik ben niet te spreken over het warrige optreden van die onduidelijk fluitende scheids’, was Kuyt niet te spreken over het onbegrijpelijke fluiten van de arbiter. Zijn collega Koets zweeg in alle toontalen. Net zo min als hij over de wedstrijd en scheidsrechter wilde vertellen was hij binnen vijf minuten in geen velden of wegen meer te bekennen na afloop van de tumultueuze stadsderby tussen de twee mede-stadsgenoten.
Na de spreekwoordelijke thee werden de spreekwoordelijke bordjes verhangen wat moeizame herinneringen opriep voor trainer Kuyt die op de dag af 326 dagen geleden nog had geprobeerd zichzelf dat te doen. Hoe dan ook, de show moest go on en deed dat ook.
Na amper vijf minuten spelen was het Baret die DOS/W een schier onaantastbare voorsprong bezorgde. Leek, want nadat er diverse wissels plaatsvonden was het Ahmed Marani die de bal vanuit buitenspelpositie ontving en er 2-1 van maakte doordat hij de bal op snelheid in de diepte opving op zijn borst en die hard in het doeldak kegelde. Het was Jaap van der Maan die ver in blessuretijd de hoop van Geel-Zwart nieuw leven inblies. De tweede helft was beduidend minder dan de eerste waarna het eindsignaal klonk in de oren van de veelvuldig opgekomen toeschouwers die het niet droog hadden gehouden ondanks de talrijk meegenomen geel-zwarte (!) paraplu’s.
Met zijn karakteristieke grijns die zo kenmerkend voor hem is reageerde voorzitter Geel teleurgesteld. ‘Ik ben teleurgesteld’, stak hij zijn teleurstelling niet onder stoelen of banken. De banken waar de aanhang niet op was gaan staan gezien het verloop van de altijd beladen derby die nooit zonder spanning is zolang hij al wordt gespeeld tussen beide kemphanen.
Terugblikkend stond de verdediging van DOS/W goed. Door het onhoudbare doelpunt van Marani kwam er zand in de machine die eerder zo gesmeerd op volle toeren liep omdat elke speler als een radertje doordraaide tot de laatste snik.
Op de andere velden in de hoofdstad was er bij ABC slechts een speler die een dikke voldoende haalde, keeper Johan Flipsen in de wedstrijd tegen Barenburg voor de beker. Hij wist de score beperkt te houden tot een zevenklapper. Wachten was dan ook op de openingstreffer die het net moest doen trillen. Jaap den Ouden kreeg een goede kans maar zocht het doel op de verkeerde plaats. Daarna wisten de ‘roden’ zeven (!) keer het net te vinden. Omdat dat de ploeg van trainer Ton van de Heg niet (!) lukte, stond aan het einde van de wedstrijd een monsteruitslag van 7-0 (!) op het scorebord, dat er niet op berekend was zo veel (?) doelpunten te registreren.
Een kwartier voor tijd hief alles wat Barenburg lief was de handen in de stralende lucht toen de bal uit een scrimmage tegen het ABC-net leek te ploffen.
Mensen die ABC voor het eerst in actie zagen, meenden getuige te zijn van de première van de Hoge Snelheids Trein, de TGV, maar ABC heet nu eenmaal geen HST. De manier waarop rechtsbuiten Bert Beltman namelijk langs de lijn daverde was ongekend. Helaas voor Beltman en ABC ontspoorden veel van zijn dreigende acties. Na de derby werden de bordjes verhangen en er uit andere vaatjes getapt in de kantine. Onder het motto ‘met scheidsrechter Van Loen raakt iedereen in goede doen’ werd wat op het veld node had ontbroken tot in de kleine uurtjes voortgezet.